Autor: ks. Mieczysław Piotrowski TChr,
MiÅ‚ujcie siÄ™! 2/2013 → Temat numeru
CiaÅ‚o Å›w. Bernadetty, która zmarÅ‚a w 1879 r., w ogóle nie ulega procesowi rozkÅ‚adu – ani zewnÄ™trznemu, ani też wewnÄ™trznemu – i zachowuje do dziÅ› dnia zadziwiajÄ…cÄ… Å›wieżość i piÄ™kno.
To wÅ‚aÅ›nie w Lourdes 14-letniej Bernadetcie Soubirous Matka Boża objawiÅ‚a siÄ™ 18 razy w okresie od 11 lutego do 16 lipca 1858 r. Bernadetta wstÄ…piÅ‚a do klasztoru sióstr w Nevers w 1866 r. i umarÅ‚a w opinii Å›wiÄ™toÅ›ci 16 kwietnia 1879 r.
Proces informacyjny Bernadetty na szczeblu diecezjalnym zakoÅ„czyÅ‚ siÄ™ jesieniÄ… 1909 r. WedÅ‚ug obowiÄ…zujÄ…cych przepisów koÅ›cielnych trzeba byÅ‚o dokonać tak zwanego kanonicznego rozpoznania ciaÅ‚a zmarÅ‚ej, które miaÅ‚o miejsce 22 wrzeÅ›nia 1909 r. Oficjalna, szczegóÅ‚owa relacja z pierwszej ekshumacji znajduje siÄ™ w archiwum klasztoru Saint-Gildard. Czytamy w niej, że o godz. 8:30 rano otwarto grób w obecnoÅ›ci biskupa Gautheya z Nevers oraz czÅ‚onków trybunaÅ‚u diecezjalnego. Po zdjÄ™ciu wieka trumny zebranym ukazaÅ‚ siÄ™ zdumiewajÄ…cy widok idealnie zachowanego ciaÅ‚a Bernadetty. Z jej twarzy promieniowaÅ‚o dziewicze piÄ™kno, oczy miaÅ‚a zamkniÄ™te, tak jakby byÅ‚a pogrążona w spokojnym Å›nie, a usta nieco rozchylone. GÅ‚owa jej byÅ‚a lekko przechylona na lewo, rÄ™ce zÅ‚ożone na piersi i owiniÄ™te mocno pordzewiaÅ‚ym różaÅ„cem; skóra jej, pod którÄ… byÅ‚o widać zarys żyÅ‚, w idealnym stanie przylegaÅ‚a do mięśni; również paznokcie u jej dÅ‚oni i stóp byÅ‚y w doskonaÅ‚ym stanie.
SzczegóÅ‚owe oglÄ™dziny zwÅ‚ok przeprowadzili dwaj lekarze. Po zdjÄ™ciu habitu caÅ‚e ciaÅ‚o Bernadetty prezentowaÅ‚o siÄ™ jak żywe, byÅ‚o elastyczne i integralne w każdej swojej części. Po badaniach zostaÅ‚ spisany protokóÅ‚ z podpisami lekarzy i Å›wiadków. Siostry umyÅ‚y i ubraÅ‚y ciaÅ‚o Bernadetty w nowy habit, a nastÄ™pnie wÅ‚ożyÅ‚y je do nowej, podwójnej trumny, która zostaÅ‚a zamkniÄ™ta, opieczÄ™towana i zÅ‚ożona ponownie w tym samym grobie. Z naukowego punktu widzenia fakt doskonaÅ‚ego zachowania siÄ™ zwÅ‚ok Bernadetty po 30 latach ich przebywania w grobie nasyconym wilgociÄ… jest zjawiskiem nadzwyczajnym i niewytÅ‚umaczalnym.
Drugie rozpoznanie ciaÅ‚a Bernadetty odbyÅ‚o siÄ™ 3 kwietnia 1919 r. – w obecnoÅ›ci biskupa Nevers, komisarza policji, reprezentantów rady miejskiej oraz czÅ‚onków trybunaÅ‚u diecezjalnego. Tym razem także ciaÅ‚o Å›wiÄ™tej byÅ‚o w nienaruszonym stanie.
W 1923 r. papież Pius XI ogÅ‚osiÅ‚ heroiczność cnót Bernadetty Soubirous i w ten sposób otwarÅ‚a siÄ™ droga do jej beatyfikacji. Konieczne byÅ‚o ostatnie rozpoznanie ciaÅ‚a. Dokonano go 18 kwietnia 1925 r., czyli po 46 latach i dwóch dniach od Å›mierci Bernadetty. Byli obecni: biskup Nevers, komisarz policji, mer miasta oraz komisja lekarska. Po zÅ‚ożeniu przez nich wymaganej przysiÄ™gi przeniesiono trumnÄ™ i otwarto jÄ… w kaplicy Å›w. Heleny. Ku wielkiemu zdumieniu zebranych ciaÅ‚o Bernadetty nadal byÅ‚o zachowane w idealnym stanie! Zacytujmy w tym miejscu fragment koÅ„cowego sprawozdania napisanego przez przewodniczÄ…cego komisji lekarskiej, dra Comte’a: „ciaÅ‚o Czcigodnej byÅ‚o nietkniÄ™te (nienaruszone), (...) w ogóle nie ulegÅ‚o procesom gnicia i rozkÅ‚adu, które sÄ… czymÅ› normalnym po tak dÅ‚ugim pobycie w grobie wykopanym w ziemi”. Doktor Comte opublikowaÅ‚ nastÄ™pnie artykuÅ‚ w czasopiÅ›mie naukowym, w którym podaÅ‚ wiÄ™cej medycznych szczegóÅ‚ów: „To, co mnie podczas badaÅ„ ciaÅ‚a zadziwiÅ‚o, to doskonale zachowany szkielet, wszystkie wiÄ…zania, skóra, a także elastyczność i jÄ™drność mięśni (...). To, co mnie przede wszystkim wprowadziÅ‚o w prawdziwe osÅ‚upienie, to stan wÄ…troby, po 46 latach od Å›mierci. Ten organ, tak przecież kruchy i delikatny, powinien bardzo szybko ulec rozpadowi albo zwapnieniu i stać siÄ™ twardy. Tymczasem, przecinajÄ…c go w celu pobrania relikwii, odkryÅ‚em, że ma konsystencjÄ™ elastycznÄ…, normalnÄ…. Natychmiast pokazaÅ‚em to swym asystentom, mówiÄ…c im, że ten fakt nie wydaje siÄ™ być porzÄ…dku naturalnego”.
Na relikwie pobrano fragmenty wÄ…troby, miÄ™sieÅ„ oraz dwa żebra. CiaÅ‚o Bernadetty pozostaÅ‚o w kaplicy Å›w. Heleny, którÄ… zapieczÄ™towano do czasu beatyfikacji, dokonanej przez Piusa XI 14 czerwca 1925 r. W dniu 18 lipca 1925 r. umieszczono je w przezroczystym sarkofagu, który postawiono w kaplicy klasztornej po prawej stronie gÅ‚ównego oÅ‚tarza. Kanonizacja bÅ‚. Bernadetty odbyÅ‚a siÄ™ w 1933 r. w Watykanie.
W klasztornej kaplicy w Nevers, w szklanym sarkofagu, znajduje siÄ™ cudownie zachowane, nietkniÄ™te procesem rozkÅ‚adu ciaÅ‚o Å›w. Bernadetty Soubirous. To jest ta sama twarz i te same oczy, które 18 razy oglÄ…daÅ‚y MatkÄ™ Bożą, objawiajÄ…cÄ… siÄ™ jej w Lourdes; te same rÄ™ce, które w czasie objawieÅ„ przesuwaÅ‚y ziarenka różaÅ„ca i które odgrzebaÅ‚y w mulistej ziemi cudowne źródÅ‚o; te same wargi, które przekazaÅ‚y niedowierzajÄ…cemu proboszczowi imiÄ™ Maryi – Niepokalanie PoczÄ™ta; to samo czyste serce zakochane w Bogu, który jest miÅ‚oÅ›ciÄ…. „BÅ‚ogosÅ‚awieni czystego serca, albowiem oni Boga oglÄ…dać bÄ™dÄ…” (Ewangelia wg Å›w. Mateusza 5,8).
Cudownie zachowane ciaÅ‚o Å›w. Bernadetty to znak Boskiej wszechmocy Chrystusa ZmartwychwstaÅ‚ego, to także znak, że nasze ciaÅ‚a zmartwychwstanÄ… w dniu ostatecznym. To sam Jezus Chrystus obecny w Eucharystii zapewnia nas: „Kto spożywa moje CiaÅ‚o i pije mojÄ… Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszÄ™ w dniu ostatecznym” (Ewangelia wg Å›w. Jana 6,54). ObyÅ›my nigdy nie zamykali siÄ™ na dar życia wiecznego przez lekceważenie Bożych przykazaÅ„, przez zaniedbywanie sakramentów pokuty i Eucharystii oraz zatwardziaÅ‚ość w grzechu. „Nie Å‚udźcie siÄ™: Bóg nie dozwoli z siebie szydzić. A co czÅ‚owiek sieje, to i żąć bÄ™dzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciaÅ‚a zbierze zagÅ‚adÄ™ [w chwili Å›mierci]; kto sieje w duchu, jako plon ducha zbierze życie wieczne” (List do Galatów 6,7-8).
Jeżeli żyjesz w ciemnoÅ›ci niewiary i grzechu, pamiÄ™taj, że zawsze masz szansÄ™ powrotu. Pan Jezus mówi: „NajwiÄ™ksi grzesznicy dochodziliby do wielkiej Å›wiÄ™toÅ›ci, gdyby tylko zaufali Mojemu miÅ‚osierdziu” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 1784); „Im wiÄ™ksza nÄ™dza, tym wiÄ™ksze ma prawo do miÅ‚osierdzia Mojego” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 1182); „Niech pokÅ‚adajÄ… nadziejÄ™ w miÅ‚osierdziu Moim najwiÄ™ksi grzesznicy. Oni majÄ… prawo przed innymi do ufnoÅ›ci w przepaść miÅ‚osierdzia Mojego” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 1146); „O, gdyby znali grzesznicy miÅ‚osierdzie Moje, nie ginęłaby ich tak wielka liczba. Mów duszom grzesznym, aby siÄ™ nie baÅ‚y zbliżyć do Mnie” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 1396).
Jeżeli zaufasz nieskoÅ„czonemu miÅ‚osierdziu Boga, to w Twoim życiu dokona siÄ™ cud przebaczenia grzechów. „Aby uzyskać ten cud – mówi Pan Jezus – nie trzeba odprawiać dalekiej pielgrzymki, ani też skÅ‚adać jakichÅ› zewnÄ™trznych obrzÄ™dów, ale wystarczy przystÄ…pić z wiarÄ… do stóp zastÄ™pcy Mojego i powiedzieć mu nÄ™dzÄ™ swojÄ…, a cud miÅ‚osierdzia Bożego okaże siÄ™ w caÅ‚ej peÅ‚ni. Choćby dusza byÅ‚a jak trup rozkÅ‚adajÄ…ca siÄ™ i choćby już po ludzku nie byÅ‚o wskrzeszenia, i wszystko już stracone – nie tak jest po Bożemu: cud miÅ‚osierdzia Bożego wskrzesza tÄ™ duszÄ™ w caÅ‚ej peÅ‚ni. O biedni, którzy nie korzystacie z tego cudu miÅ‚osierdzia Bożego, na darmo bÄ™dziecie woÅ‚ać, ale bÄ™dzie już za późno” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 710).