Autor: Editorial Staff,
Miłujcie się! 4/2012 → Ruch Czystych Serc
„Fascynacja seksem jest tak stara jak ludzka rasa; współżycie jest niezwykle ważne dla nas wszystkich. Nie jest więc zaskoczeniem, że żyjemy w społeczeństwie, które przykłada dużą wagę do płciowości. … jak powinniśmy wykorzystywać ten cenny dar. Na szczęście mądrość Boga oraz Jego słowo oświeca naszą drogę”.
Przedstawiamy obszerne fragmenty pouczającego listu Biskupów kanadyjskich do młodzieży. Czytamy w nim: „W nauce Pisma świętego oraz Kościoła odnajdujemy niezawodne wskazówki, które pokazują nam jak przeżywać naszą płciowość z zachwytem i szacunkiem dla Bożego planu miłości”. Pan Bóg stając się prawdziwym człowiekiem „posługuje się ludzkim ciałem, by uczynić swoją miłość obecną w naszym świecie.To właśnie ciało jest bramą do zbawienia, dlatego tak ważne jest, jak je traktujemy. Biblia buduje fundament, mówiąc nam, jak przeżywać naszą płciowość w świetle ludzkiej godności zakorzenionej w Bogu, który stworzył nas na swój obraz i podobieństwo (Księga Rodzaju 1,27). Od samego brzasku stworzenia Bóg dał nam więcej niż tylko jeden język do komunikacji. Oprócz daru mowy, dał nam także ciało, które wyraża siebie poprzez gesty, które same w sobie są językiem. Tak jak nasze słowa ujawniają kim naprawdę jesteśmy, tak i język naszego ciała odkrywa naszą prawdziwą naturę. ABóg nalega, abyśmy mówili tym „językiem płciowości” prawdziwie, ponieważ to jest właśnie droga, aby przeżyć swoją płciowość radośnie.
Przeżywanie w prawdzie daru płciowości jest nazywane przez Kościół czystością. Dziś czystość jest błędnie kojarzona z byciem niemodnym, przestarzałym, ze strachem przed namiętnością czy z seksualnymi zahamowaniami. Ale w rzeczywistości to coś więcej niż zwykła abstynencja od relacji seksualnych. Niewinność wzywa do czystości zarówno ciała jak i umysłu.
Jeżeli nie pracujemy nad czystością serca czy umysłu, aktywność naszego ciała to odzwierciedla. Jeśli nie mamy żadnej kontroli nad naszymi pragnieniami, czy namiętnościami, nie możemy być godni zaufania ani w małych, ani tym bardziej dużych sprawach. Pozostaniemy niewolnikami naszych pragnień i słabego ducha. Jeśli nie umiemy powiedzieć „nie”, nasze „tak” nie będzie nic znaczyć. Im bardziej akceptujemy czystość i robimy z niej swój sposób na życie, tym więcej ludzi będzie mogło w nas odczuć obecność Ducha Świętego.
Nasze ciała: świątynie Ducha Świętego
Apostoł Paweł pisał w liście do Koryntian: „Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!” (1 List do Koryntian 6: 19-20).
Kiedy staliśmy się chrześcijanami, w momencie chrztu, Duch Święty zamieszkał w naszych ciałach. Jakże piękna jest to prawda! Jeśli nasze ciała są świątyniami Ducha Świętego, jaką posiadamy godność! Dlatego właśnie inni powinni znajdować Boga poprzez nas. Ale czy czcimy nasze ciała w ten właśnie sposób?
Seksualność jest darem danym nam od Boga i fundamentalną częścią tego, co czyni nas ludźmi. Każdy z nas jest wezwany do uznania w sobie tego daru i Tego, który nam go dał. Jeśli ten dar jest używany zgodnie z wolą Ojca, oddajemy Mu w ten sposób chwałę i powiększamy Jego królestwo. Jeśli właściwie przeżywamy naszą seksualność, zgodnie z naszym stanem, inni ludzie będą mogli odnaleźć dzięki naszej postawie Boga.
Żyć w czystości dzisiaj
Nasza płciowość i życie duchowe są ściśle ze sobą połączone. Człowiek czysty integruje swoją płciowość z osobowością i tym samym wyraża swoją wewnętrzną, cielesną i duchową jedność. Dalej, osoba czysta ma zdolność wiązania się z innymi w prawdziwie ludzki sposób, odzwierciedlając swój życiowy stan: czy to osoby żyjącej w konsekrowanym celibacie, osoby żyjącej w związku małżeńskim lub osoby żyjącej samotnie.
Żyć cnotą czystości oznacza podporządkować nasze pragnienie przyjemności seksualnej kierownictwu rozumu i wiary (…) Cnota czystości wymaga połączenia sił miłości i życia, które są w nas. Ta całość zapewnia jedność osoby i jest przeciwna jakiemukolwiek zachowaniu, które mogłoby wypaczyć tą jedność. Osoby czyste nie tolerują ani podwójnego życia, ani fałszu „języka” ciała (…)
Życie w czystości nie jest łatwą sprawą w przesiąkniętym seksem świecie zachodniej kultury. Nie można przejść przez centrum handlowe, włączyć komputera lub telewizora, rzucić okiem na ogłoszenie lub przeglądać książki w księgarni, by nie być bombardowanym przez różnego rodzaju symbolikę seksualną. Pornografia nigdy wcześniej nie była tak szeroko rozpowszechniona, można nawet powiedzieć, że sięga rozmiarów epidemii. Uwłacza prawdziwemu aktowi seksualnemu, zachęca do masturbacji, pozamałżeńskich stosunków seksualnych oraz wprowadzenia rozdziału pomiędzy przekazywaniem życia, a przekazywaniem miłości poprzez akt seksualny.
Wyzwanie, by w takich okolicznościach żyć w czystości, jest trudne dla wszystkich: osób niezamężnych/nieżonatych, będących w małżeństwie oraz konsekrowanych. Świat dookoła nas promuje zniekształcone poglądy na nasze ciała i związki. Idee, które mogą sprawić, że ludzie stracą równowagę i pozwolą, by destrukcyjne poglądy na seksualność przejęły nad nimi kontrolę. Jeżeli chcemy pozostać wierni naszym przyrzeczeniom chrzcielnym i oprzeć się pokusom, musimy rozwinąć strategie, które pozwolą nam żyć w świętości i wolności.
Czystość osób żyjących samotnie
Dla ludzi, którzy nie wstąpili w związek małżeński, czystość wymaga abstynencji, ponieważ Boży projekt zakłada, że współżycie seksualne wpisane jest w małżeństwo. Kiedy dwoje ludzi zaczyna się ze sobą spotykać, pozostawanie w czystości pozwala im skupić się na tym, co jest ważne oraz uniknąć „wykorzystywania” siebie nawzajem. Razem mogą zobaczyć, co oznacza prawdziwa miłość i mogą nauczyć się w sposób dojrzały wyrażać swoje uczucia. Czystość podkreśla wzajemną miłość dwojga ludzi i mówi: „Będę cierpliwy i czysty. Szanuję cię”. Oznacza to zachowanie seksualnego wyrazu miłości na wyłączność dla własnego współmałżonka.
Kiedy para nie zachowuje czystości, ich rozumienie miłości jest redukowane do fizycznego wymiaru ich związku. To degeneruje ich dojrzewanie do małżeństwa, wystawiając związek na ryzyko.
Ci, którzy doświadczają pociągu seksualnego do osoby tej samej płci, są również wezwani do czystości. Oni również mogą wzrastać w chrześcijańskiej świętości poprzez samokontrolę, modlitwę i przyjmowanie sakramentów.
Czystość w małżeństwie
Seksualność staje się prawdziwie ludzka, gdy jest włączona w całkowity związek jednej osoby z drugą, w pełnym, trwającym przez całe życie i wzajemnym darze kobiety i mężczyzny. Papież Jan Paweł II napisał: „tylko czysty mężczyzna i tylko czysta kobieta są zdolni do prawdziwej miłości.” Oznacza to, że małżonkowie są również wezwani do czystości, jeżeli chcą iść drogą prawdziwej miłości.
Ludzie w związkach małżeńskich, żyjący w czystości, mogą mieć ekscytujące życie seksualne. W związku pomiędzy mężczyzną a kobietą czystość pomaga kochać się nawzajem jako osoby, a nie czynić z siebie nawzajem obiektu przyjemności i satysfakcji. Wbrew temu co sugerują media i Hollywood, wartość aktu seksualnego nie leży w rozrywce czy fizycznym zaspokojeniu. Każda przyjemność fizyczna powinna zmierzać w kierunku ostatecznego wyrazu miłości pomiędzy żoną a mężem, do całkowitego ofiarowania siebie drugiej osobie. Współżycie seksualne w małżeństwie może być tak intymne, że staje się emocjonalnym, intelektualnym, fizycznym i duchowym doświadczeniem. Umacnia i dopełnia węzeł małżeński. Dlatego właśnie akt seksualny musi być aktem budującym jedność oraz otwartość na przyjmowanie potomstwa, a innego rodzaju akty seksualne uznawane są za nieczyste. Chociaż przyjemność może być obecna, to niektóre akty seksualne stanowią nadużycie, gdy nie spełniają Bożych planów.
Czystość w życiu osób konsekrowanych i celibat
Bóg powołuje niektóre kobiety oraz niektórych mężczyzn w Kościele do życia w czystości konsekrowanej dla królestwa niebieskiego. Ten charyzmat pociąga za sobą wyrzeczenie się małżeństwa i ma bardziej bezpośrednio zjednoczyć osobę z Bogiem. Na wzór Chrystusa i jego Matki konsekrowane dziewictwo jest Bożym darem dla „tych, którym jest dane.” (Ewangelia wg św. Mateusza 19,11) Podobnie księża Kościoła łacińskiego ślubują celibat przed święceniami diakonatu.
Nawet ci, którzy są wezwani do konsekrowanego dziewictwa lub celibatu muszą nadal walczyć by pozostać czystymi w myślach, postawie i działaniu. Czystość ma tworzyć „przestrzeń”, która uwalnia ludzkie serce, by mogło płonąć miłością do Boga i całej ludzkości. Jednak jeżeli decyzja o celibacie nie jest dobrze zespolona z całym życiem, może prowadzić do egocentryzmu. Życie konsekrowane i w celibacie jest powiedzeniem „tak” miłości, która powinna wypełniać pasją i entuzjazmem życie tych, którzy są do tego powołani.
Pielęgnacja i powrót do czystości w życiu konkretnej osoby
Katolicy są wezwani do niesienia przykładu czystości życia innym. Poprzez umiłowanie daru swojego ciała oraz pomoc innym w odkrywaniu prawdziwego szacunku do siebie samego, pokazujemy Bogu jak bardzo go kochamy.
Każda młoda osoba, która pragnie być czysta lub wrócić do czystego życia, ma szansę wziąć krzyż i iść za Jezusem. On obiecał zawsze być tam, by nam pomagać. Pan nas nigdy nie opuszcza, ale musimy być otwarci na przyjmowanie jego pomocy.
Jezus prosi nas, byśmy się nieustannie modlili. Jest to konieczne dla każdego, kto chce osiągnąć cnotę czystości. Zjednoczenie z Chrystusem poprzez nieustanny związek modlitewny jest jedyną drogą do osiągnięcia sukcesu (…)
Sakramenty pojednania i Eucharystii pomagają nam w naszej drodze do czystego życia. Jeśli popełnimy grzech nieczystości sami lub z inną osobą, sakrament pojednania ogłasza nam Boże przebaczenie i miłosierną miłość. Wszystko co musimy zrobić, to zbliżyć się do jego tronu łaski ze szczerym żalem podczas spowiedzi i możemy być pewni, że wszystkie nasze grzechy zostaną odpuszczone. Możemy jeszcze raz zacząć pełni nadziei od nowa.
Eucharystia jest szczytem naszej wiary, ponieważ w tym sakramencie wchodzimy w intymną jedność z Jezusem Chrystusem, poprzez przyjęcie Jego ciała, krwi, duszy i boskości w Komunii Świętej. Jego ciało odżywia nas i uświęca nasze ciała.
Czego czystość wymaga od nas
Czystość wyraża szacunek dla osób i ich zdolność do dawania siebie. Upewnia nas, że jesteśmy kochani ze względu na nas samych i kochamy innych ze względu na nich, a nie tylko dla przyjemności, którą mogą nam dać.
W kulturze, która chce wszystko osiągnąć natychmiast, czystość uczy nas czekania. Zastanówmy się, czy chcemy aktywności seksualnej teraz lub czy chcemy czegoś lepszego, chociaż osiągnięcie tego może zabrać trochę więcej czasu? Żyć uczciwie, w czystości, znaczy nie ulegać presji ze strony przyjaciół, którzy mogą uważać, że zaangażowanie w aktywność seksualną jest miarą męskości lub kobiecości.
Dzisiejsze uprzedzenia wobec czystości są wyjątkowo niepokojące ze względu na obraz seksualności, który implikuje że ludzie „wiążą się z innymi” dla przyjemności. Jest to nie tylko atak na godność osoby ludzkiej, ale taki pogląd pozostawia tego, kto się nim posługuje w niewoli praktyk, które powodują fizyczne, emocjonalne i psychologiczne szkody. Ponadto, pomimo powszechności występowania, zniewalające i uzależniające efekty pornografii, szczególnie tej internetowej, nie mogą być pomniejszane ani bagatelizowane.
Czystość wymaga ciągłej dyscypliny. Oznacza to właściwe uporządkowanie naszych serc: postaw Boga na pierwszym miejscu, a wszystko inne będzie na swoim miejscu. Życie w czystości oznacza życie w zgodzie z projektem, dla którego zostaliśmy stworzeni przez Boga. Wysiłki, by kontrolować własny popęd seksualny, mogą być trudne, a nawet bolesne. Ale kontrola nad nimi prowadzi mężczyzn i kobiety do dojrzałości seksualnej i przynosi im wewnętrzny pokój.
Czystość jest ciągłym wyzwaniem
Żyć w czystości dzisiaj oznacza nie iść z nurtem dominującej kultury! Jesteśmy wezwani do podążania za Jezusem, do tworzenia kontrkultury. Jeśli chcemy znaleźć pokój i radość, to musimy żyć w zgodzie z wolą Bożą. Bóg stworzył nas na swoje podobieństwo i jeśli będziemy żyć według jego przykazań, będziemy szczęśliwi. Oczywiście Jezus nie powiedział, że to będzie łatwe. Tak naprawdę powiedział: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje.” (Ewangelia wg św. Marka 8,34)
Czystość to wyzwanie – ale nie jest niczym niemożliwym. Możemy otoczyć się przyjaciółmi, którzy również chcą żyć w czystości: ludźmi, którzy będą nas wspierać na naszej drodze. Możemy ubierać się skromnie, uznając, że jesteśmy wszyscy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, i że nasze ciała są święte. Możemy mądrze wybierać nasze rozrywki, szukając takich, które podnoszą na duchu i wyrażają prawdę, piękno i dobro. A co najważniejsze, możemy żyć w jedności z Chrystusem, poprzez regularne przyjmowanie sakramentów, szczególnie sakramentu pojednania.
Praktyka wyznawania nie tylko grzechów nieczystości, ale również omówienie pokus z kierownikiem duchowym może pomóc oczyścić nasze myśli i serca. Może nas to nauczyć pokory, która jest nam potrzebna, byśmy potrafili zaakceptować nasze słabości, ale równocześnie spowiedź wzmocni nas mocą Pana Jezusa by wzrastać w czystości”.
Z listu Biskupów Katolickich z Kanady do młodzieży
Tłumaczenia dokonano z inicjatywy
Wolontariatu Franciszka z Asyżu
tłumaczenie: Anna Olejniczak i Ewelina Okupnik
red. Łukasz Majchrzak
kontakt: cordianofm at gmail com
