Autor: redakcja,
MiÅ‚ujcie siÄ™! 5/2006 → Temat numeru
W sanktuarium Å›w. Charbela w miejscowoÅ›ci Annaya znajduje siÄ™ obfita dokumentacja o przeszÅ‚o szeÅ›ciu tysiÄ…cach cudownych uzdrowieÅ„. Z pewnoÅ›ciÄ… jest to tylko maÅ‚a część tych cudownych znaków, które siÄ™ dokonaÅ‚y za wstawiennictwem Å›wiÄ™tego pustelnika z Libanu. Dziesięć procent z nich dotyczy osób nieochrzczonych, muzuÅ‚manów, druzów i wyznawców innych wyznaÅ„. WybraliÅ›my kilka z nich.
Uzdrowienia z ostatnich lat
WiosnÄ… 2004 r. pięćdziesiÄ™cioczteroletnia Francuzka Bernadette Marie Héléne Vernamat, mieszkajÄ…ca w Orange, wybraÅ‚a siÄ™ z pielgrzymkÄ… do Libanu do grobu Å›w. Charbela. Kobieta chorowaÅ‚a na zÅ‚oÅ›liwego raka piersi i żoÅ‚Ä…dka. Po spowiedzi i Komunii Å›w. odmówiÅ‚a caÅ‚y różaniec przy grobie Å›w. Charbela. Badania, które zrobiÅ‚a po powrocie do domu, wykazaÅ‚y jej caÅ‚kowite ozdrowienie.
George Younan jest kardiologiem pracujÄ…cym w USA. W 2004 r. zaczÄ…Å‚ odczuwać szum w uszach oraz ból gÅ‚owy. OkazaÅ‚o siÄ™, że byÅ‚o to spowodowane zaczopowaniem siÄ™ gÅ‚ównej arterii, dostarczajÄ…cej krew do mózgu. Konieczna byÅ‚a operacja, z którÄ… jednak wiÄ…zaÅ‚o siÄ™ wielkie ryzyko – w razie niepowodzenia mężczyźnie groziÅ‚ paraliż albo nawet zgon. Mimo to George zgodziÅ‚ siÄ™ na zabieg. Kiedy jego data zostaÅ‚a wyznaczona, żona George’a zaczęła siÄ™ gorÄ…co modlić do Å›w. Charbela, proszÄ…c go o wstawiennictwo u Boga, aby jej mąż wróciÅ‚ do zdrowia. NastÄ™pnego dnia George poczuÅ‚ siÄ™ doskonale, zniknęły wszelkie jego bóle. Badania lekarskie wykazaÅ‚y, że w niewyjaÅ›niony sposób niedrożna arteria wróciÅ‚a do normalnego stanu.
Libanka Malake Michel-Malek urodziÅ‚a siÄ™ w 1950 r. ze znieksztaÅ‚conymi nogami. MogÅ‚a poruszać siÄ™ tylko za pomocÄ… kul i specjalnego aparatu ortopedycznego. Wielokrotne operacje okazaÅ‚y siÄ™ nieskuteczne. Latem 2004 r. Malake trzy dni spÄ™dziÅ‚a w klasztorze w Annai przy grobie Å›w. Charbela, poszczÄ…c i modlÄ…c siÄ™ o uzdrowienie. Zaraz po powrocie do domu zostaÅ‚a caÅ‚kowicie uzdrowiona – jej nogi staÅ‚y siÄ™ normalne. Kobieta natychmiast wyruszyÅ‚a do grobu Å›w. Charbela, aby podziÄ™kować za cudowne uzdrowienie.
W 1992 r. szwedzkie i brytyjskie dzienniki, miÄ™dzy innymi The Guardian, informowaÅ‚y o piÄ™tnastoletniej Samirze Hannach, której pokazaÅ‚ siÄ™ Å›w. Charbel w jej domu niedaleko Sztokholmu. Od tego czasu z portretu Å›w. Charbela, który Samira ma w swoim mieszkaniu, wypÅ‚ywa tajemniczy olej o leczniczych wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ciach.
Każdego miesiąca rana będzie krwawić
Na poczÄ…tku stycznia 1993 r. Nouhad Al-Chami, pięćdziesiÄ™ciodziewiÄ™cioletnia Libanka, matka dwanaÅ›ciorga dzieci, zostaÅ‚a lewostronnie caÅ‚kowicie sparaliżowana. SprawÄ™ dodatkowo komplikowaÅ‚a obstrukcja jej arterii szyjnej. Nouhad z coraz wiÄ™kszÄ… trudnoÅ›ciÄ… mogÅ‚a mówić i jeść. WedÅ‚ug opinii lekarzy można byÅ‚o jeszcze próbować operować tÄ™tnicÄ™ szyjnÄ…, ale szanse powodzenia tej chirurgicznej interwencji byÅ‚y minimalne. Mąż i dzieci jedynÄ… nadziejÄ™ poÅ‚ożyli w Bogu. Najstarszy syn chorej, Saad, wybraÅ‚ siÄ™ z pielgrzymkÄ… do pobliskiego klasztoru w Annai, w którym znajduje siÄ™ grób Å›w. Charbela Makhloufa, aby za jego wstawiennictwem modlić siÄ™ o uzdrowienie swojej mamy. Po powrocie namaÅ›ciÅ‚ szyjÄ™ matki pÅ‚ynem wydzielajÄ…cym siÄ™ z ciaÅ‚a Å›w. Charbela. Kobieta bardzo cierpiaÅ‚a i modliÅ‚a siÄ™ do Matki Bożej oraz do Å›w. Charbela, aby zabrali jÄ… już do siebie. W najbliższÄ… noc miaÅ‚a dziwny sen. ÅšniÅ‚a, że przy jej Å‚óżku zjawiÅ‚ siÄ™ Å›w. Charbel wraz z innym zakonnikiem i powiedziaÅ‚, że przyszedÅ‚ zoperować jej szyjÄ™. Chora poczÄ…tkowo nie chciaÅ‚a siÄ™ na to zgodzić, ale w koÅ„cu uwierzyÅ‚a argumentacji mnichów, że tylko wtedy odzyska zdrowie, gdy podda siÄ™ operacji. „Jak mogÄ… to zrobić, skoro nie majÄ… narzÄ™dzi chirurgicznych ani Å›rodków znieczulajÄ…cych?” – pytaÅ‚a sama siebie, drżąc ze strachu. W pewnym momencie poczuÅ‚a rÄ™ce zakonnika na swojej szyi i wielki ból, ale nie mogÅ‚a krzyczeć ani siÄ™ opierać. Kiedy operacja siÄ™ zakoÅ„czyÅ‚a, zbliżyÅ‚ siÄ™ drugi zakonnik, pomógÅ‚ jej usiąść, poprawiÅ‚ poduszkÄ™ i podaÅ‚ szklankÄ™ wody. PowiedziaÅ‚a mu, że nie może pić bez sÅ‚omki, gdyż ma sparaliżowany jÄ™zyk. Zakonnik zapewniÅ‚ jÄ…, że jest już zdrowa i że może sama jeść, pić, chodzić oraz pracować. Potem obaj mnisi zniknÄ™li w tajemniczym Å›wietle. Kiedy sen siÄ™ skoÅ„czyÅ‚, Nouhad zaraz siÄ™ obudziÅ‚a i z radoÅ›ciÄ… stwierdziÅ‚a, że jej paraliż caÅ‚kowicie ustÄ…piÅ‚. WstaÅ‚a sama z Å‚óżka i bez żadnych trudnoÅ›ci zaczęła chodzić po pokoju. PatrzÄ…c w lustro, zauważyÅ‚a, że po obu stronach szyi ma dwie blizny o dÅ‚ugoÅ›ci 12 centymetrów każda, ze szwami, z których zwisaÅ‚y koÅ„cówki czarnych nici chirurgicznych. Jej szyja i nocna koszula byÅ‚y caÅ‚e zakrwawione. Kiedy jej mąż siÄ™ przebudziÅ‚, zaczÄ…Å‚ krzyczeć ze strachu, ponieważ zobaczyÅ‚ swojÄ… żonÄ™ we krwi, z dwoma bliznami na szyi, swobodnie chodzÄ…cÄ… po pokoju. „Co siÄ™ z niÄ… staÅ‚o, przecież byÅ‚a sparaliżowana i sama w ogóle nie mogÅ‚a wstać z Å‚óżka? SkÄ…d tyle krwi?”. Nouhad uspokoiÅ‚a męża i w szczegóÅ‚ach opowiedziaÅ‚a mu o nocnej wizycie Å›w. Charbela, o przebytej operacji oraz swoim caÅ‚kowitym uzdrowieniu.
Jeszcze tego samego dnia caÅ‚a rodzina Al-Chami pojechaÅ‚a do klasztoru w Annai, żeby donieść przeÅ‚ożonemu o cudzie uzdrowienia za poÅ›rednictwem Å›w. Charbela. NastÄ™pnego dnia Nouhad zgÅ‚osiÅ‚a siÄ™ do szpitala w Bejrucie, by spotkać siÄ™ z lekarzami, którzy jÄ… leczyli. Można sobie wyobrazić ich zdziwienie, gdy po dokÅ‚adnych badaniach i usuniÄ™ciu szwów stwierdzili, że z medycznego punktu widzenia nie da siÄ™ wytÅ‚umaczyć caÅ‚kowitego powrotu do zdrowia pani Nouhad, a tak perfekcyjnie zaÅ‚ożonych szwów jeszcze nigdy nie widzieli.
Wiadomość o cudownym uzdrowieniu Nouhad Al-Chami odbiÅ‚a siÄ™ gÅ‚oÅ›nym echem w Å›rodkach masowego przekazu w caÅ‚ym Libanie. TÅ‚umy ciekawskich zaczęły przychodzić do jej domu. Proboszcz i lekarz rodzinny doradzali kobiecie, aby przeniosÅ‚a siÄ™ z rodzinÄ… w inne miejsce. Jednakże pewnej nocy podczas snu znowu pokazaÅ‚ siÄ™ jej Å›w. Charbel i powiedziaÅ‚: „ZoperowaÅ‚em ciÄ™, aby ludzie siÄ™ nawracali, widzÄ…c, że zostaÅ‚aÅ› cudownie uzdrowiona. Wielu ludzi oddaliÅ‚o siÄ™ od Boga, przestali siÄ™ modlić, przystÄ™pować do sakramentów i żyjÄ… tak, jakby Bóg nie istniaÅ‚. ProszÄ™ ciÄ™, abyÅ› uczestniczyÅ‚a we Mszy Å›w. w klasztorze Annaya 22 dnia każdego miesiÄ…ca. Na pamiÄ…tkÄ™ twojego uzdrowienia, do koÅ„ca ziemskiego życia, w każdy pierwszy piÄ…tek miesiÄ…ca oraz 22 dnia każdego miesiÄ…ca twoje pooperacyjne rany bÄ™dÄ… krwawić”.
Od tego czasu każdego miesiÄ…ca w wyznaczonym dniu uzdrowiona Nouhad przybywa do klasztoru w Annai, aby wraz z wielkÄ… rzeszÄ… pielgrzymów uczestniczyć we Mszy Å›w. i dziÄ™kować za cud uzdrowienia. Trzeba w tym miejscu odnotować jeszcze inne dziwne zjawisko: otóż obraz Å›w. Charbela wiszÄ…cy w domu Nouhad Al-Chami zaczÄ…Å‚ wydzielać pachnÄ…cy olej o skÅ‚adzie, który w ogóle nie wystÄ™puje w przyrodzie. Ponadto w ogrodzie paÅ„stwa Al-Chami rósÅ‚ duży dÄ…b, który – jak mówi Nouhad – zostaÅ‚ pobÅ‚ogosÅ‚awiony przez Å›w. Charbela, aby chorzy mogli wracać do zdrowia, pijÄ…c wywar z jego liÅ›ci.
W 1996 r. gÅ‚oÅ›ne staÅ‚o siÄ™ w Libanie cudowne uzdrowienie trzydziestoletniej Nadii Sader, matki dwójki dzieci. ByÅ‚a ona bardzo bogatÄ… kobietÄ…, uwielbiajÄ…cÄ… luksusowy i rozrywkowy styl życia. Pewnego dnia zostaÅ‚a caÅ‚kowicie sparaliżowana, a przy tym co jakiÅ› czas nawiedzaÅ‚y jÄ… straszne bóle. Nic nie pomagaÅ‚y pobyty w różnych europejskich klinikach ani wizyty u najlepszych specjalistów. Pobożna przyjacióÅ‚ka doradziÅ‚a chorej Nadii, aby przystÄ…piÅ‚a do spowiedzi, przyjęła KomuniÄ™ Å›w. i modliÅ‚a siÄ™ o uzdrowienie za wstawiennictwem Å›w. Charbela. DaÅ‚a jej również do picia wywar z liÅ›ci dÄ™bu z ogrodu Nouhad Al-Chami, który miaÅ‚ pobÅ‚ogosÅ‚awić Å›w. Charbel, kiedy pokazaÅ‚ siÄ™ jej we Å›nie.
Nadia poczÄ…tkowo z cynizmem odrzuciÅ‚a te wszystkie propozycje, ale po kilku dniach wielkiego cierpienia zgodziÅ‚a siÄ™. Najpierw pojednaÅ‚a siÄ™ z Bogiem w sakramencie pokuty, potem przyjęła KomuniÄ™ Å›w. Zaczęła siÄ™ również modlić, proszÄ…c Å›w. Charbela o wstawiennictwo u Boga. Po modlitwie zgodziÅ‚a siÄ™ wypić napar z liÅ›ci pobÅ‚ogosÅ‚awionego dÄ™bu. Po pierwszym Å‚yku poczuÅ‚a straszny ból, zaczęła krzyczeć i zemdlaÅ‚a. Później wyznaÅ‚a, że przed omdleniem zobaczyÅ‚a NajÅ›wiÄ™tsze Serce Jezusa otoczone intensywnym Å›wiatÅ‚em. Po tym widzeniu straciÅ‚a Å›wiadomość, którÄ… odzyskaÅ‚a dopiero po trzech dniach. Po przebudzeniu wstaÅ‚a sama z Å‚óżka – okazaÅ‚o siÄ™, że jej paraliż caÅ‚kowicie ustÄ…piÅ‚. Nadia mogÅ‚a rozpocząć normalne życie, ale już inne niż przed chorobÄ…. ZrozumiaÅ‚a, że czÅ‚owiek, który żyje tak, jakby Bóg nie istniaÅ‚, jest najwiÄ™kszym nÄ™dzarzem na kuli ziemskiej, chociażby posiadaÅ‚ wielkie dobra materialne. Od tego czasu codziennie odmawia różaniec, czyta Pismo Å›w., regularnie przystÄ™puje do sakramentów i jest caÅ‚kowicie oddana mężowi, wychowaniu dzieci oraz potrzebujÄ…cym pomocy.
Różnorodne historie cudownych uzdrowieÅ„ wskazujÄ… na fakt, że – jak trafnie zauważyÅ‚ A. de Saint-Exupéry, autor MaÅ‚ego KsiÄ™cia – „to, co najważniejsze, jest niewidzialne dla oczu” – a wiÄ™c powrót do Boga oraz trud życia wiarÄ… na co dzieÅ„. GÅ‚ównÄ… misjÄ… Å›w. Charbela byÅ‚o i jest uÅ›wiadamianie ludziom, poprzez znaki i cuda, że Bóg istnieje, że czas naszego ziemskiego życia jest krótki i nie można go marnować, lecz trzeba go wykorzystać na dojrzewanie do miÅ‚oÅ›ci, bo w chwili naszej Å›mierci bÄ™dzie siÄ™ liczyÅ‚a tylko miÅ‚ość. „Chrystus wie, co jest w waszych sercach – mówiÅ‚ Å›w. Charbel – i dlatego pragnie je przemieniać. Nie szukajcie prawdy poza Chrystusem. Kiedy Go poznacie, poznacie PrawdÄ™ i otrzymacie wolność i miÅ‚ość. Chrystus pragnie, abyÅ›cie byli wolni i nauczyli siÄ™ kochać. BÄ…dźcie pewni, że z Chrystusem zwyciężycie wszelkie zÅ‚o”.
ÅšwiÄ™ci sÄ… czytelnym znakiem obecnoÅ›ci niewidzialnego Boga, kochajÄ… nas i dziaÅ‚ajÄ… mocÄ… Jego miÅ‚oÅ›ci. Innymi sÅ‚owy, to sam Pan Bóg dziaÅ‚a przez nich, apeluje do naszej wolnoÅ›ci, pokazuje nam ostateczny sens i cel naszego ziemskiego życia – niebo. Wzywa nas do nawrócenia, byÅ›my porzucili drogÄ™ grzechu, która prowadzi do strasznej rzeczywistoÅ›ci piekÅ‚a, i zachÄ™ca do wytrwaÅ‚ej, codziennej modlitwy, regularnej spowiedzi, czÄ™stej Eucharystii oraz do życia wedÅ‚ug zasad Ewangelii.