Na poczÄ…tku mojego Å›wiadectwa pozwolÄ™ sobie przytoczyć sÅ‚owa papieża Jana PawÅ‚a II: „Kto prawdziwie spotkaÅ‚ Chrystusa nie może Go zatrzymać dla siebie, ale winien Go gÅ‚osić”.
Po wstÄ™pnych badaniach ginekologicznych lekarz oznajmiÅ‚ mi, że mam guza na lewym jajniku. Tak zaczęły siÄ™ kolejne rekolekcje w moim życiu. Wiele nieprzespanych nocy, wiele rozmyÅ›laÅ„ peÅ‚nych niepokoju i strachu: Co bÄ™dzie dalej i jak dÅ‚ugo bÄ™dÄ™ jeszcze żyć? Zaczęłam czerpać ze źródeÅ‚ MiÅ‚osierdzia Bożego, jakimi sÄ… m.in. sakramenty pojednania i namaszczenia chorych. DopeÅ‚nieniem byÅ‚a Msza Å›w. odprawiona w mojej intencji za wstawiennictwem Å›w. Ojca Pio. Po jej zakoÅ„czeniu spotkaÅ‚am siostrÄ™ zakonnÄ…, która podarowaÅ‚a mi obrazek z relikwiami tego Å›wiÄ™tego.
Moje wnÄ™trze byÅ‚o wypeÅ‚nione Bożym duchem. ŹródÅ‚o robiÅ‚o swoje. Kiedy znalazÅ‚am siÄ™ w klinice, najbardziej ucieszyÅ‚am siÄ™ z tego, że byÅ‚a tam kaplica z NajÅ›wiÄ™tszym Sakramentem i możliwość uczestnictwa w Eucharystii – chwaÅ‚a i dziÄ™kczynienie Bogu za ludzi, którzy starajÄ… siÄ™ zachowywać i dbać o takie miejsca. PozwalaÅ‚o mi to na osobistÄ… rozmowÄ™ z Jezusem, na dzielenie siÄ™ moimi przeżyciami jak i na ciÄ…gÅ‚e woÅ‚anie: Jezu, ulituj siÄ™ nade mnÄ… i uzdrów mnie, bo ja wiem, że Ty wszystko możesz!
PrzychodziÅ‚am prawie co dzieÅ„ o godz. 15.00 i odmawiaÅ‚am KoronkÄ™ do Bożego MiÅ‚osierdzia. Tu również przyjęłam dwukrotnie sakrament namaszczenia chorych.
Pismo Å›w., a miaÅ‚am je zawsze przy sobie, byÅ‚o kolejnym źródÅ‚em, z którego czerpaÅ‚am nadziejÄ™ i moc. Tak nawiÄ…zywaÅ‚am dialog z Jezusem – „Przybliżmy siÄ™ wiÄ™c z ufnoÅ›ciÄ… do tronu Å‚aski, abyÅ›my otrzymali miÅ‚osierdzie i znaleźli Å‚askÄ™ dla uzyskania pomocy w stosownej chwili” (Hbr 4, 16).
Termin mojej operacji przesuwał się z dnia na dzień, lecz nie z winy lekarzy.
To Bóg wyznaczyÅ‚ odpowiedniÄ… porÄ™ i czas. OczekujÄ…c na zabieg, poprosiÅ‚am jeszcze kapÅ‚ana o MszÄ™ Å›w. za wstawiennictwem Å›w. Faustyny i w modlitwie pogÅ‚Ä™biaÅ‚am ufność w Boże miÅ‚osierdzie. WiedziaÅ‚am, że najważniejsze jest zaufanie. Ja otrzymaÅ‚am tÄ™ Å‚askÄ™ i zaufaÅ‚am do koÅ„ca, bo wiedziaÅ‚am, że Jezus pÅ‚ynie na pokÅ‚adzie tej samej Å‚odzi, co ja.
1 października 2004 r., a wiÄ™c w miesiÄ…cu różaÅ„ca, byÅ‚am operowana. Po zabiegu przyszedÅ‚ do mnie lekarz i powiedziaÅ‚: „GÅ‚owa do góry! To nie jest rakowe, choć operacja technicznie byÅ‚a trudna. MiaÅ‚a Pani szczęście. Wszystko bÄ™dzie dobrze”. Nie byÅ‚am pewna, czy dobrze zrozumiaÅ‚am, co lekarz do mnie mówiÅ‚, ale tylko jeden Pan Bóg wie, jak bardzo pragnęłam to usÅ‚yszeć. Bez wiary zaÅ› nie można podobać siÄ™ Bogu. PrzystÄ™pujÄ…cy bowiem do Boga musi uwierzyć, że Bóg jest i wynagradza tych, którzy Go szukajÄ… (Hbr 11, 6). DziÄ™ki Ci, Boże, za Å›wiÄ™tych obcowanie!
Bardzo doÅ›wiadczyÅ‚am tego, jak Bóg kocha czÅ‚owieka przez czÅ‚owieka. Trzeba tylko siÄ™ otworzyć na Jego miÅ‚ość. CzÄ™sto odwiedzaÅ‚a mnie rodzina i znajomi. Liczne telefony i życzliwość wspóÅ‚pacjentek na sali, troskliwa opieka lekarzy i pielÄ™gniarek – wszystko te gesty przyjmowaÅ‚am jako dar miÅ‚oÅ›ci.
Po prawie miesiÄ™cznym pobycie w klinice skorzystaÅ‚am jeszcze z badaÅ„ mammografii piersi. ByÅ‚am szczęśliwa, że wracam do domu, do męża i dzieci (mam ich troje). Moja radość nie trwaÅ‚a jednak dÅ‚ugo. Po tygodniu zostaÅ‚am powiadomiona, że muszÄ™ wrócić do kliniki, ponieważ odkryto guza na mojej lewej piersi. ByÅ‚o mi ciężko, lecz dÅ‚ugo nie czekaÅ‚am. Przeżycia z pierwszego doÅ›wiadczenia skierowaÅ‚y mnie od razu do Bożego miÅ‚osierdzia i Eucharystii. Jak siÄ™ dowiedziaÅ‚am Papież Jan PaweÅ‚ II 17 października 2004 r. wprowadziÅ‚ KoÅ›cióÅ‚ w Rok Eucharystii: Eucharystia – szczyt i źródÅ‚o życia oraz posÅ‚annictwa KoÅ›cioÅ‚a. DziÄ™ki Bogu byÅ‚am tylko cztery dni w klinice. Wyniki histopatologiczne wyszÅ‚y pomyÅ›lnie i w dniu Å›w. Tadeusza Judy zostaÅ‚am wypisana do domu. Przez pewien czas jeździÅ‚am jeszcze do kontroli. Teraz jestem zdrowa i mogÅ‚am powrócić do pracy, za co z caÅ‚ego serca dziÄ™kujÄ™ moim przeÅ‚ożonym.
Ja i moja rodzina otrzymaliÅ›my drugie życie. Teraz rozumiem, że Bóg pozwala, abyÅ›my napotykali przeszkody w swoim życiu po to, by wzrastać w wierze i intensywniej odczuwać Jego obecność. Po strapieniu Bóg daje pocieszenie, bo dla Niego nie ma przeszkód nie do pokonania.
Tym Å›wiadectwem dziÄ™kuje wszystkim dobrym ludziom za modlitwÄ™ w mojej intencji i troskÄ™ o mojÄ… rodzinÄ™. Lekarzom, którzy nie szczÄ™dzili wysiÅ‚ków w ratowaniu mi życia i zdrowia. Każdej osobie, o której nie byÅ‚o mi wiadomo, że byÅ‚a w tych trudnych chwilach ze mnÄ… i z mojÄ… rodzinÄ…. DziÄ™kujÄ™ z caÅ‚ego serca i polecam każdÄ… z tych osób Bożemu miÅ‚osierdziu i Matce NajÅ›wiÄ™tszej. DziÄ™kujÄ™ również i wam, kochani, za wspaniaÅ‚e czasopismo MiÅ‚ujcie siÄ™!, z którego otrzymaÅ‚am nadziejÄ™ i pociechÄ™.
Å»yczÄ™ wszystkim z caÅ‚ego serca, aby czerpali z tego niezgÅ‚Ä™bionego źródÅ‚a cudów, którym jest Eucharystia i Boże miÅ‚osierdzie.