Nasza wiara opiera siÄ™ na wielu zdumiewajÄ…cych tajemnicach. JednÄ… z nich jest prawda o życiu po Å›mierci, którego każdy z nas doÅ›wiadczy; o komunii wiecznej, do której wszyscy jesteÅ›my zaproszeni…
Bóg jest miÅ‚oÅ›ciÄ… i – bÄ™dÄ…c wspólnotÄ… Trzech Boskich Osób – pragnie nas wÅ‚Ä…czyć w życie caÅ‚ej Trójcy już tu na ziemi, a potem na zawsze w życiu wiecznym. Jest to rzeczywistość fascynujÄ…ca i niewypowiedziana! Dojrzewamy do niej, trwajÄ…c w komunii z Jezusem – spożywajÄ…c Go w Å›wiÄ™tych postaciach CiaÅ‚a i Krwi, przez co On, przez Ducha ÅšwiÄ™tego, wprowadza nas w komuniÄ™ z Bogiem Ojcem. Wzrastamy, dziÄ™ki jednoÅ›ci z Jego SÅ‚owem, zawsze wtedy, gdy żyjemy EwangeliÄ…, i wtedy, gdy ksztaÅ‚tujemy wszystkie swoje relacje z innymi tak, by byÅ‚y obrazem, ikonÄ… odniesieÅ„ miÅ‚oÅ›ci, w których trwajÄ… Osoby ÅšwiÄ™tej Trójcy. Bóg, który jest KomuniÄ…, sprawia, że wszystko istnieje w relacji komunii. Nie zawsze jesteÅ›my tego Å›wiadomi, tak jednak jest. Tajemnica KoÅ›cioÅ‚a jest tajemnicÄ… komunii…
W każdej Eucharystii Chrystus, poprzez ofiarÄ™ z siebie, jednoczy nas ze sobÄ… tak Å›ciÅ›le, że stajemy siÄ™ czÅ‚onkami Jego mistycznego ciaÅ‚a. On sprawia, że – kiedy Go spożywamy – wchodzimy jednoczeÅ›nie w komuniÄ™ z Nim i miÄ™dzy sobÄ…, z wszystkimi, którzy Go przyjmujÄ… na danej Mszy Å›w., ale i na caÅ‚ym Å›wiecie. Komunia ta ma charakter wielowymiarowy, pokonuje wszelki dystans odlegÅ‚oÅ›ci i czasu. W Chrystusie bowiem Å‚Ä…czÄ… siÄ™ trzy wielkie rzeczywistoÅ›ci – KoÅ›cióÅ‚ walczÄ…cy, triumfujÄ…cy i oczyszczajÄ…cy siÄ™. Komunia ta zapewnia ciÄ…gÅ‚y przepÅ‚yw dóbr duchowych pomiÄ™dzy wszystkimi czÅ‚onkami KoÅ›cioÅ‚a.
KoÅ›cióÅ‚ walczÄ…cy to my, żyjÄ…cy na ziemi. ZmagajÄ…cy siÄ™ z pokusami, dojrzewajÄ…cy i oczekujÄ…cy na osobiste spotkanie z Chrystusem, które jest jedynÄ… pewnoÅ›ciÄ…. W komunii KoÅ›cioÅ‚a walczÄ…cego Å›wiÄ™tość jednej osoby sprawia wzrost Å›wiÄ™toÅ›ci drugiej. JednoczeÅ›nie upadek innej nie jest tylko prywatnÄ… sprawÄ… jej samej, lecz osÅ‚abia kondycjÄ™ duchowÄ… wszystkich. Każdy grzech rani caÅ‚e ciaÅ‚o KoÅ›cioÅ‚a. Każde nawrócenie pomnaża jego siÅ‚y.
Do KoÅ›cioÅ‚a triumfujÄ…cego należą Å›wiÄ™ci i bÅ‚ogosÅ‚awieni przebywajÄ…cy w rzeczywistoÅ›ci nieba – ciÄ…gÅ‚ej obecnoÅ›ci Boga – którzy wspomagajÄ… czÅ‚onków KoÅ›cioÅ‚a walczÄ…cego i wypraszajÄ… dla niego deszcz Å‚ask. TajemnicÄ™ tej wiÄ™zi wyraża notatka z Dziejów duszy Å›w. Teresy z Lisieux: „Stanęłam wobec AnioÅ‚ów i ÅšwiÄ™tych i powiedziaÅ‚am do nich: »Jestem najmniejszym ze stworzeÅ„, znam mojÄ… nÄ™dzÄ™ i mojÄ… sÅ‚abość, ale wiem również, jak bardzo serca szlachetne i wielkoduszne lubiÄ… czynić dobro, wiÄ™c bÅ‚agam was, o BÅ‚ogosÅ‚awieni MieszkaÅ„cy Nieba, abyÅ›cie zaadoptowali mnie jako dziecko. Wam samym przypadnie chwaÅ‚a, którÄ… nabÄ™dÄ™ z waszej przyczyny, ale raczcie wysÅ‚uchać mojÄ… modlitwÄ™, (…) oÅ›mielam siÄ™ prosić, byÅ›cie otrzymali dla mnie waszÄ… podwójnÄ… miÅ‚ość«”.
PrzepÅ‚yw Å‚ask i dóbr duchowych obejmuje również KoÅ›cióÅ‚ oczyszczajÄ…cy siÄ™. StanowiÄ… go ci, którzy umierajÄ… w Å‚asce i przyjaźni z Bogiem i – choć sÄ… już pewni swego wiecznego zbawienia – bÄ™dÄ… mogli doÅ›wiadczyć radoÅ›ci zjednoczenia z Bogiem dopiero wtedy, gdy przejdÄ… oczyszczenie, „by uzyskać Å›wiÄ™tość koniecznÄ… do wejÅ›cia do radoÅ›ci nieba” (Katechizm KoÅ›cioÅ‚a Katolickiego 1030). SÄ… to dusze zmarÅ‚ych w czyśćcu, które mogÄ… wypraszać nam wszelkie Å‚aski, jednak same sobie już pomóc nie mogÄ…. W chwili Å›mierci zakoÅ„czyÅ‚ siÄ™ ich czas zdobywania zasÅ‚ug, przyjÄ™cia cierpienia, wynagradzania i pokuty. Teraz liczÄ… jedynie na nas.
Nasza pomoc jest przejawem najwyższej miÅ‚oÅ›ci. Możemy jÄ… nieść, ofiarujÄ…c odpust zupeÅ‚ny lub częściowy, który można uzyskać przez przyjÄ™cie Komunii Å›w., modlitwÄ™ w intencjach Ojca Å›w. i nawiedzenie koÅ›cioÅ‚a lub kaplicy w dniach od 1 do 2 listopada oraz pobożnie nawiedzenie cmentarza i modlitwÄ™ za zmarÅ‚ych w dniach od 1 do 8 listopada. Ogromnym darem dla dusz zmarÅ‚ych jest Msza Å›w. zamówiona w ich intencji oraz modlitwa różaÅ„cowa lub odmówienie Koronki do Bożego miÅ‚osierdzia.
Szczególnie cenny bÄ™dzie nasz dar rozpalenia na nowo miÅ‚oÅ›ciÄ… swego serca. Odrzućmy gniew, zapalczywość, zÅ‚ość, znieważanie, haniebnÄ… mowÄ™ od naszych ust i obleczmy siÄ™ w serdeczne miÅ‚osierdzie, dobroć, pokorÄ™, cichość, cierpliwość, znoszÄ…c jedni drugich i wybaczajÄ…c sobie nawzajem, jeÅ›liby miaÅ‚ ktoÅ› zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczyÅ‚ nam, tak i my! Na to zaÅ› wszystko przyobleczmy miÅ‚ość, która jest wiÄ™ziÄ… doskonaÅ‚oÅ›ci (por. List do Kolosan 3,8.12-13). To najpiÄ™kniejsze kwiaty, które możemy podarować naszym bliskim zmarÅ‚ym. „Nie mam innego sposobu – pisaÅ‚a Å›w. Teresa z Lisieux – żeby udowodnić Ci mojÄ… miÅ‚ość, jak tylko rzucać kwiaty, to znaczy nie przepuÅ›cić żadnej drobnej ofiary, żadnego spojrzenia, żadnego sÅ‚owa, korzystać ze wszystkich najdrobniejszych rzeczy i robić je z miÅ‚oÅ›ci… Jezu, na co Ci siÄ™ przydadzÄ… moje kwiaty i moje pieÅ›ni? Ach, dobrze wiem, że ten pachnÄ…cy deszcz, te delikatne pÅ‚atki bez żadnej wartoÅ›ci, te pieÅ›ni miÅ‚osne najmniejszego z serc oczarujÄ… CiÄ™. Tak, te nic sprawiÄ… Ci przyjemność, wywoÅ‚ajÄ… uÅ›miech triumfujÄ…cego KoÅ›cioÅ‚a. Zbierze on moje, z miÅ‚oÅ›ci obrane z pÅ‚atków, kwiaty i przepuszczajÄ…c je przez Twoje Boskie RÄ™ce, (…) również bÄ™dzie rzucaÅ‚ te kwiaty, które przez boski dotyk nabraÅ‚y wartoÅ›ci nieskoÅ„czonej; bÄ™dzie je rzucaÅ‚ na KoÅ›cióÅ‚ cierpiÄ…cy, aby ugasić jego pÅ‚omienie, bÄ™dzie je rzucaÅ‚ na KoÅ›cióÅ‚ walczÄ…cy, by dać mu odnieść zwyciÄ™stwo!”...
W tym szczególnym czasie doÅ›wiadczania komunii z KoÅ›cioÅ‚em oczyszczajÄ…cym ofiarowujemy Msze Å›w., odpusty i nasze modlitwy za wszystkich zmarÅ‚ych Czytelników „MiÅ‚ujcie siÄ™!” z caÅ‚ego Å›wiata, za naszych Dobrodziejów, Kolporterów i Pracowników. Prosimy także Was, Drodzy Czytelnicy, byÅ›cie Å‚Ä…czyli siÄ™ z nami w tej modlitwie.
Ofiarujmy Jezusowi wszystko, nie zmarnujmy niczego! Niech modlitwa, każde sÅ‚owo, spojrzenie, czyn… stanÄ… siÄ™ miÅ‚oÅ›ciÄ…. Rzucajmy kwiaty, gaszÄ…c ogieÅ„ cierpieÅ„ wszystkich naszych zmarÅ‚ych, doÅ›wiadczajÄ…c komunii z nimi, sprawiajÄ…c ogromnÄ… radość Jezusowi.