„Zatwardziali grzesznicy, gdy jÄ… odmawiać bÄ™dÄ…, napeÅ‚niÄ™ dusze ich spokojem, a godzina Å›mierci ich bÄ™dzie szczęśliwa” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 1541).
„Napisz to dla dusz strapionych: Gdy dusza ujrzy i pozna ciężkość swych grzechów, gdy siÄ™ odsÅ‚oni przed jej oczyma duszy caÅ‚a przepaść nÄ™dzy, w jakiej siÄ™ pogrążyÅ‚a, niech nie rozpacza, ale z ufnoÅ›ciÄ… niech siÄ™ rzuci w ramiona Mojego miÅ‚osierdzia, jak dziecko w objÄ™cia ukochanej matki. Dusze te majÄ… pierwszeÅ„stwo do Mojego litoÅ›ciwego serca, one majÄ… pierwszeÅ„stwo do Mojego miÅ‚osierdzia. Powiedz, że żadna dusza, która wzywaÅ‚a miÅ‚osierdzia Mojego, nie zawiodÅ‚a siÄ™ ani nie doznaÅ‚a zawstydzenia. Mam szczególne upodobanie w duszy, która zaufaÅ‚a dobroci Mojej” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 1541).
„Gdy tÄ™ koronkÄ™ przy konajÄ…cych odmawiać bÄ™dÄ…, stanÄ™ pomiÄ™dzy Ojcem a duszÄ… konajÄ…cÄ… nie jako SÄ™dzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miÅ‚osierny” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 1541).
„O, jak wielkich Å‚ask udzielÄ™ duszom, które odmawiać bÄ™dÄ… tÄ™ koronkÄ™; wnÄ™trznoÅ›ci miÅ‚osierdzia Mego poruszone sÄ… dla odmawiajÄ…cych tÄ™ koronkÄ™” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 848).
„Dusze, które odmawiać bÄ™dÄ… tÄ™ koronkÄ™, miÅ‚osierdzie Moje ogarnie je w życiu, a szczególnie w Å›mierci godzinie” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 754)
„Przez niÄ… uprosisz wszystko, jeżeli to, o co prosisz, bÄ™dzie zgodne z wolÄ… MojÄ…” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 1731). „Odmawiaj nieustannie tÄ™ koronkÄ™, której ciÄ™ nauczyÅ‚em. [...] PragnÄ™, aby poznaÅ‚ Å›wiat caÅ‚y miÅ‚osierdzie Moje. NiepojÄ™tych Å‚ask pragnÄ™ udzielać duszom, które ufajÄ… Mojemu miÅ‚osierdziu” (Dzienniczek Å›w. Faustyny 687).