Autor: ks. Mieczysław Piotrowski TChr,
Miłujcie się! 4/2011 → Rodzina
Chrystus w sakramencie małżeństwa czyni kobietę i mężczyznę swymi wybranymi współpracownikami. Obdarza ich ogromnym zaufaniem i powołuje do niesamowitych zadań.
Wspólnota nierozerwalna
Pan Jezus przede wszystkim pragnie, ażeby małżonkowie swą własną wzajemną wiernością obrazowali miłość absolutnie wierną, którą Bóg darzy człowieka, a Chrystus swój Kościół (zob. Familiaris consortio, 20). Dlatego w sakramencie małżeństwa udziela im swej łaski, która jest gwarancją nierozerwalności komunii małżeńskiej także wśród największych życiowych burz.
Błogosławiony Jan Paweł II przypominał: „Dawanie świadectwa bezcennej wartości nierozerwalności i wierności małżeńskiej jest jednym z najcenniejszych i najpilniejszych zadań małżonków naszych czasów. (…) Koniecznie trzeba podnieść też wartość świadectwa tych małżonków, którzy opuszczeni przez partnera dzięki mocy wiary i nadziei chrześcijańskiej nie wstąpili w nowy związek. Oni również dają autentyczne świadectwo wierności, której świat dzisiejszy tak potrzebuje. Dlatego winni doznawać zachęty i pomocy ze strony pasterzy i wiernych Kościoła” (FC 20).
Służba życiu
Szczególnym powołaniem każdej rodziny jest służba życiu. Jej najbardziej bezpośrednią formą, w której nic nie może zastąpić małżeństwa, jest rodzenie i wychowywanie dzieci. „Także wówczas – pisał bł. Jan Paweł II – kiedy zrodzenie potomstwa nie jest możliwe, życie małżeńskie nie traci z tego powodu swojej wartości. Niepłodność fizyczna może bowiem dostarczyć małżonkom sposobności do innej, ważnej służby na rzecz osoby ludzkiej, jak na przykład adopcja, różne formy pracy wychowawczej, niesienie pomocy innym rodzinom czy ubogim i upośledzonym”.
Wychowanie
Każde dziecko przychodzące na świat jest darem Boga, który w zaufaniu powierza je rodzicom. „Rodzice chrześcijańscy powinni zrozumieć, że ich zadaniem jest nie tylko rozkrzewianie i zachowywanie rodzaju ludzkiego na ziemi, (…) lecz rodzenie dzieci Kościołowi Chrystusowemu i wydanie na świat »współobywateli świętych i domowników Boga«” – pisał papież Pius XI.
Pan Bóg powierza rodzicom ogromną odpowiedzialność – ufa, że będą oni dla dziecka świadkami nieskończonej Bożej miłości i że wprowadzą je w głęboką relację z Nim, ponieważ „wychowywać dziecko oznacza pozwolić mu spotkać się z Jezusem” (Chiara Lubich).
„Rodzina winna tak przygotować dzieci do życia, aby każde wypełniło całkowicie swe zadanie, zgodnie z otrzymanym od Boga powołaniem” (FC 53).
Cóż zrobić, żeby tak się stało? Błogosławiony Jan Paweł II podpowiada: „Rodzice winni ufnie i z odwagą kształtować w dzieciach istotne wartości życia ludzkiego. Dzieci winny wzrastać we właściwej wolności wobec dóbr materialnych, przyjmując prosty i surowy styl życia w głębokim przekonaniu, że »więcej wart jest człowiek z racji tego, czym jest, niż ze względu na to, co posiada«. (…) Dzieci powinny nabyć poczucie prawdziwej miłości, jako postawy szczerej troski i bezinteresownej służby wobec drugich, a zwłaszcza najbiedniejszych i potrzebujących. Rodzina jest pierwszą i podstawową szkołą uspołecznienia: w niej, jako we wspólnocie miłości, uczynienie z siebie daru jest prawem, nadającym kierunek i warunkującym wzrost” (FC 37). „Dom rodzinny jest więc pierwszą szkołą życia chrześcijańskiego i »szkołą bogatszego człowieczeństwa«” (KKK 1657).
Przywilej takiego wychowania oraz wprowadzenia dziecka we wspólnotę Kościoła powierzony jest właśnie rodzicom, którzy w tym procesie są niezastąpieni. Mogą być wspomagani przez ruchy i wspólnoty kościelne oraz inne instytucje społeczne, ale to oni – jak przypomina II Sobór Watykański – są za pomocą słowa i przykładu pierwszymi „zwiastunami wiary” dla swych dzieci (Lumen gentium, 11).
Wkład w rozwój społeczeństwa
Nic także nie zastąpi rodziny w udziale w rozwoju społeczeństwa. Jest ona jego najmniejszą i najcenniejszą komórką, powołaną „do złożenia wobec wszystkich świadectwa i bezinteresownego oddania się problemom społecznym poprzez »stawianie na pierwszym miejscu« ubogich i zepchniętych na margines” (FC 47).
Nade wszystko „rodzina chrześcijańska winna wsłuchiwać się w polecenie apostoła: »Zaradzajcie potrzebom... przestrzegajcie gościnności«, by naśladując przykład Chrystusa i dzieląc Jego miłość, umiała przyjąć potrzebującego brata: »kto poda kubek świeżej wody jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody«” (FC 44).
Uczestnictwo w Kościele
Być może odpowiedź na te wyzwania, które Kościół stawia współczesnej rodzinie, może na początku wydawać się trudna, jednak świadectwo rodziny Badano i wielu, wielu innych przekonuje, że jest to możliwe – w prostocie życia codziennego przepojonego konkretną miłością. Źródłem tej miłości była dla nich nieustanna komunia z Chrystusem – Źródłem Wszelkiej Miłości; miłości, która oddaje się całkowicie i nie cofa się nawet przed krzyżem.
Wszystkie rodziny są wezwane do trwania w tej komunii! Błogosławiony Jan Paweł II pisał: „Rodzina chrześcijańska jest wezwana i zobowiązana do dialogu z Bogiem poprzez życie sakramentalne, ofiarę życia i modlitwę” (FC 50). „Poza modlitwą poranną i wieczorną należy, idąc za wskazaniami Ojców Synodu, polecić lekturę i rozważanie Słowa Bożego, przygotowanie do sakramentów, nabożeństwo i poświęcenie Sercu Jezusowemu, różne formy kultu Matki Bożej, modlitwę przed posiłkiem i po posiłku, praktyki pobożności ludowej” (FC 61).
„Pragniemy gorąco zalecić odmawianie Różańca maryjnego w rodzinach. (…) Nie ulega wątpliwości, iż (….) [modlitwę tę] należy zaliczyć do najwspanialszych i najskuteczniejszych wspólnych modlitw, do zanoszenia których wzywa się rodzinę chrześcijańską. (…)
Matki, czy uczycie wasze dzieci modlitwy chrześcijańskiej? Czy przygotowujecie je w łączności z kapłanami do sakramentów wieku dziecięcego: spowiedzi, komunii św. i bierzmowania? Czy przyzwyczajacie je myśleć w chorobie o Chrystusie cierpiącym? Wzywać pomocy Matki Bożej i Świętych? Czy odmawiacie różaniec w rodzinie?
A wy, ojcowie, czy umiecie modlić się z waszymi dziećmi, z całą wspólnotą domową? (...) Wasz przykład – prawego myślenia i działania – poparty wspólną modlitwą jest lekcją życia, stanowi akt kultu szczególnie zasługujący; wnosicie w ten sposób pokój w progi domu. (…) Pamiętajcie, w ten sposób budujecie Kościół” (Paweł VI).
Nawet jeśli się zdarza, że rodzina jest zraniona czy nie zawsze trwa w łasce Bożej – Chrystus nieustannie wychodzi jej naprzeciw i oczekuje na nią w sakramencie pokuty i pojednania, w którym odbudowuje i udoskonala przymierze małżeńskie i komunię rodzinną”.
Nade wszystko rodzina chrześcijańska zaproszona jest do czerpania ze źródła miłości, którym jest Eucharystia: „W darze eucharystycznym miłości rodzina chrześcijańska znajduje podstawę i ducha ożywiającego jej »komunię« i jej »posłannictwo«. (…) Uczestnictwo w Ciele »wydanym« i Krwi »przelanej« Chrystusa staje się niewyczerpanym źródłem misyjnego i apostolskiego dynamizmu rodziny chrześcijańskiej” (FC 57).
Trwając w zjednoczeniu z Chrystusem, rodzina chrześcijańska „ujawnia wszystkim żywą obecność Zbawiciela w świecie i prawdziwą naturę Kościoła” (Gaudium et spes) oraz może uświęcać siebie, wspólnotę kościelną i świat, przemieniając go wedle zamysłu Bożego.
„Rodzino, stań się tym, czym jesteś!” – pozwólmy, aby to wołanie bł. Jana Pawła II stało się rzeczywistością.
Małgorzata Radomska
Ruch Czystych Serc Małżeństw
Kościół zawsze bardzo pragnie wspomagać rodzinę i świadomy tego, jak wielkim jest ona bogactwem dla całego społeczeństwa, staje w jej obronie. Niezaprzeczalnym darem Ducha Świętego w dzisiejszych trudnych czasach jest wielość ruchów kościelnych, które pomagają rodzinie w odkrywaniu jej powołania i realizowania go.
Jednym z nich jest Ruch Czystych Serc Małżeństw, którego celem jest doprowadzić małżonków do żywej więzi z Chrystusem przez program wzrastania w miłości zawarty w Modlitwie zawierzenia RCSM.
Jeśli pragniecie pomnażać swą wzajemną miłość i oprzeć ją na Najwyższej Miłości, możecie przystąpić do RCSM. Sam Jezus Was do tego zaprasza!
Aby to uczynić, po spowiedzi i przyjęciu Pana Jezusa w Komunii św. wspólnie odmówcie Modlitwę zawierzenia RCSM:
„Panie Jezu, dziękujemy Ci, że ukochałeś nas miłością bez granic, nie wahając się nawet oddać życie za nas. Dziękujemy Ci za to, że Twoja miłość chroni nas od zła, podnosi nas z największych upadków i leczy nasze najboleśniejsze rany. Dziękujemy Ci za Twoją obecność w sakramencie małżeństwa i za to, że u Ciebie zawsze możemy znaleźć lekarstwo na każde zło i siłę do pokonywania wszelkich trudności i kryzysów. Oddajemy Ci swoją pamięć, rozum, wolę, dusze i ciała wraz ze swoją płciowością. Przyrzekamy codziennie spotykać się z Tobą na wspólnej modlitwie i w lekturze Pisma św., w częstym przyjmowaniu Komunii św. i w adoracji Najświętszego Sakramentu.
Postanawiamy regularnie przystępować do sakramentu pojednania, nie ulegać zniechęceniu i natychmiast podnosić się z każdego grzechu. Postanawiamy nie kupować, nie czytać i nie oglądać czasopism, programów ani filmów o treściach pornograficznych. Przyrzekamy nie używać żadnych środków antykoncepcyjnych i rezygnujemy z samej postawy antykoncepcyjnej. Przyrzekamy być zawsze gotowymi na przyjęcie każdego dziecka, które Ty, Panie, pragniesz powołać do istnienia. Pragniemy być dla niego dobrymi wychowawcami, własną postawą i własnym świadectwem ukazującymi mu drogę do Ciebie.
Panie Jezu, ucz nas systematycznej pracy nad sobą, umiejętności kontrolowania naszych pobudzeń seksualnych i emocji. Prosimy Cię o odwagę w codziennym przeciwstawianiu się złu, abyśmy unikali wszystkiego, co uzależnia i zniewala, a przede wszystkim narkotyków, alkoholu i nikotyny. Ucz nas tak postępować, aby w naszym życiu najważniejsza była miłość.
Maryjo, Matko nasza, prowadź nas drogami wiary do samego źródła miłości – do Jezusa. Za bł. Janem Pawłem II pragniemy całkowicie zawierzyć się Tobie: »Totus Tuus, Maryjo«! W Twoim Niepokalanym Sercu składamy całych siebie, wszystko, czym jesteśmy, każdy swój krok, każdą chwilę swojego życia. Amen!”.
Prosimy, poinformujcie potem redakcję o Waszym przystąpieniu do RCSM, przysyłając nam swój adres, swoje daty urodzenia oraz datę swego przystąpienia do RCSM. Wpiszemy Was wtedy do Księgi czystych serc i prześlemy Wam specjalne błogosławieństwo.
Niech Pan wspomaga Was we wszystkich trudnościach i niech pozwoli Wam w Waszym życiu do końca wypełnić Jego wolę!
Z Chrystusowym błogosławieństwem
ks. Mieczysław Piotrowski z zespołem redakcyjnym
