Autor: Świadectwo,
MiÅ‚ujcie siÄ™! 2/2011 → Rodzina
Lekarze mówili, że bÄ™dÄ™ „martwÄ… roÅ›linkÄ…”, a moja mama walczyÅ‚a jak lwica. Jestem przekonana, że Pan dawaÅ‚ mojej mamie siÅ‚Ä™ i wytrwaÅ‚ość do tej zaciÄ™tej walki o mnie...
Jestem młodą dziewczyną, mam dopiero 20 lat, ale chciałabym powiedzieć, że życie ludzkie to drogocenny dar otrzymany przez nas od samego Pana Boga i nie wolno nikomu odmawiać prawa do życia!
Moje życie to cud! UrodziÅ‚am siÄ™ w pierwszej poÅ‚owie siódmego miesiÄ…ca ciąży. Kiedy moja mama, bÄ™dÄ…c w stanie bÅ‚ogosÅ‚awionym, dowiedziaÅ‚a siÄ™ od swego lekarza prowadzÄ…cego, że jest ogromne ryzyko, iż urodzÄ™ siÄ™ chora, mogÅ‚a bez żadnych przeszkód poddać siÄ™ aborcji – czyli dokonać zabójstwa! Wtedy bowiem w Polsce aborcja nie byÅ‚a zabroniona. Mama jednak pragnęła mnie urodzić.
Gdy już przyszÅ‚am na Å›wiat, okazaÅ‚o siÄ™, że chorujÄ™ na dzieciÄ™ce porażenie mózgowe. Lekarze mówili, że bÄ™dÄ™ „martwÄ… roÅ›linkÄ…”, a moja mama walczyÅ‚a jak lwica. Jestem przekonana, że Pan dawaÅ‚ mojej mamie siÅ‚Ä™ i wytrwaÅ‚ość do tej zaciÄ™tej walki o mnie...
Kiedy skoÅ„czyÅ‚am 4 lata, wbrew wszelkim spekulacjom lekarzy postawiÅ‚am pierwsze kroki. Obecnie jestem szczęśliwÄ… studentkÄ… II roku i – dziÄ™ki Panu Bogu – zamiast leżeć bez ruchu na Å‚óżku, utykam jedynie na lewÄ… nogÄ™ i cieszÄ™ siÄ™ peÅ‚niÄ… zupeÅ‚nie normalnego życia.
Jestem radosnÄ… osobÄ…, ale czasem przychodzÄ… dni, gdy ból staje siÄ™ nieznoÅ›ny. Wtedy staram siÄ™ oddawać Bogu to cierpienie, Å‚Ä…czyć siÄ™ duchowo z krzyżem Chrystusa, by pomóc komuÅ› niebywaÅ‚Ä… siÅ‚Ä… modlitwy. Choroba to nie jest jedynie krzyż, ale dar, który Pan daje wybranym duszom, aby one mogÅ‚y wspierać swojÄ… modlitwÄ… i ofiarÄ… z cierpienia caÅ‚y Å›wiat, a to ogromny powód do prawdziwej radoÅ›ci. Na swoim przykÅ‚adzie mogÄ™ też powiedzieć, że cierpienie znoszone z radoÅ›ciÄ… w sercu to taka brama serca drugiego czÅ‚owieka, klucz do zaufania. Każda chwila naszego życia może dziÄ™ki Jezusowi stać siÄ™ niezapomnianÄ… przygodÄ…. Nam jedynie trzeba prosić Boga o miÅ‚ość, bo kiedy ona goÅ›ci w sercu, wszystko staje siÄ™ możliwe, a my stajemy siÄ™ coraz bardziej podobni do samego Chrystusa.