Zmartwychwstałego Jezusa możemy najpełniej spotkać w Eucharystii. Jest to nasz największy skarb. Obecny w tym sakramencie Jezus dzieli się z nami owocami swego zwycięstwa nad grzechem, szatanem i śmiercią. Daje nam dar życia wiecznego.
Poniżej zamieszczamy kolejny fragment orędzia przekazanego przez Pana Jezusa rumuńskiej siostrze zakonnej, która w ukryciu adorowała Go w Eucharystii w czasie komunistycznych prześladowań w Rumunii. Orędzie to Jezus kieruje do każdej i każdego z nas.
Jezus w Eucharystii:
Wielbię Ojca tu, w Eucharystii. To główny cel, dla którego ustanowiłem ten sakrament. Czczę Ojca, ale wy Mnie nie czcicie wcale! Te słowa, zwrócone kiedyś do Żydów, kieruję również do ludzi obecnych czasów. Wyrażają one bolesną sprzeczność między moim życiem eucharystycznym, pełnym uwielbienia, oddawania chwały Bogu, a niewiarą i obojętnością ludzką wobec Ojca i w stosunku do Mnie. Jeżeli duch adoracji, troska o oddawanie Bogu należnej czci, gorliwość w świadczeniu uwielbienia, czci i chwały Odwiecznemu Stwórcy osłabły w świecie, to dlatego, że świat nie uwielbia Mnie w Eucharystii. Kto nie oddaje czci Synowi, nie czci również i Ojca! Wielbij Mnie więc w Najświętszym Sakramencie, a przeze Mnie uwielbiaj Ojca.
Uwielbiaj Mnie w Eucharystii jako Boga i Człowieka, Słowo Wcielone, Pośrednika, Zbawcę, twego Przyjaciela i Oblubieńca, twoje Życie. Wielbij moje bóstwo i moje człowieczeństwo, moją duszę, moje boskie Serce, moje Ciało i Krew. Niech twoje obcowanie z Eucharystią będzie jak najgłębsze, a Ja cię wprowadzę w nurt nieustannej adoracji, którą moje Serce eucharystyczne kieruje ku Ojcu. Świat nie zna i nie uznaje Ojca. Mówię o tym w swojej modlitwie: „Ojcze, świat Ciebie nie poznał, ale Ja Cię poznałem” (J 17, 25). Od dwóch tysięcy lat w Eucharystii mówię bezustannie: „Ojcze, wysławiam Cię na ziemi. Dzieło, które Mi powierzyłeś, spełniłem” (por. J 17, 4). Dziś – i przede wszystkim dziś – słowo mojej Ewangelii rozbrzmiewa, kierując się do wszystkich ludzi naszych czasów: „Nie znacie Mnie ani Ojca! Gdybyście znali Mnie, znalibyście i Ojca!” (por. J 14, 7).
Przynoszę chwałę Ojcu przede wszystkim w ofierze eucharystycznej. Msza św. jest najwyższym aktem uwielbienia, który kieruję ku Ojcu, najwyższą formą oddawania chwały, którą jako Bóg-Człowiek ofiarowuję Ojcu, Panu nieba i ziemi, w imieniu wszystkich ludzi wszystkich czasów. Złącz się więc ze Mną w czasie Mszy św., aby wielbić ze Mną Ojca. Złącz się z moją Matką, z całym Kościołem, z ludzkością, z niebem i ziemią, z aniołami i świętymi – i adoruj również w imieniu tych, którzy nie uwielbiają Mnie ani Ojca, w imieniu nieszczęsnych, zbłąkanych grzeszników, ateistów. Łącz się przez niepokalane Serce mej Matki, doskonałej Czcicielki Eucharystii, ze Mną, Najwyższym Czcicielem Trójcy Świętej, w uroczystej chwili mej ofiary – w momencie konsekracji, a zwłaszcza po przyjęciu Mnie w Komunii świętej. Wtedy jest w tobie Ten, który czci Ojca. Uczyń swoją tę wieczystą adorację, którą – ukryty pod postaciami eucharystycznymi – ofiarowuję Ojcu w tobie.
Moja rzeczywista obecność w Eucharystii jest obecnością czynną. Gdy przychodzę do ciebie w sakramentalnej Komunii świętej, wówczas w twojej duszy, w twoim sercu całą swoją i całą twoją istotą oddaję chwałę, cześć i nieustanne uwielbienie należne Nieskończonemu Bóstwu, jedynej i niepodzielnej Trójcy.
Moja rzeczywista obecność w tabernakulum jest tą samą rzeczywistością co we Mszy św. po konsekracji. Nie przestaję oddawać chwały Ojcu w każdym tabernakulum na wszystkich ołtarzach świata i pragnę włączyć ciebie i wszystkich ludzi do tego nieskończonego dzieła nieustannej boskiej adoracji eucharystycznej przez pośrednictwo Niepokalanego Serca i pod kierunkiem Kościoła.
Wszystkie dusze adorujące nieustannie oddają chwałę Bogu na ziemi. Oddają chwałę Trójcy Świętej w Eucharystii. Gdy Mi mówią: „Jezu, wielbię Ciebie”, ich uwielbienie jest skierowane również ku Ojcu, bo Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu. Jesteśmy Jednym w Bogu, w Boskiej Istocie.
Modlitwa:
Panie Jezu, uwielbiam Cię w Eucharystii, wraz z Niepokalanym Sercem Maryi, z całym Dziełem Adoracji, z całym Kościołem i z całą ludzkością, z Ojcem Świętym – Twoim Namiestnikiem, z biskupami, z kapłanami, zakonnikami i wiernymi z całego świata. Uwielbiam Cię wraz z niebem i ziemią, z aniołami i świętymi, ze wszystkimi istotami rozumnymi na świecie. Uwielbiam Cię i oddaję Ci chwałę również w imieniu tych, którzy Cię nie wielbią, ale przeciwnie – zaprzeczają Twemu istnieniu, profanują Cię i obrażają. Uwielbiam Cię i oddaję Ci chwałę w ich imieniu, ażeby dzięki Twej łasce także oni zaczęli wielbić Ciebie w Najświętszej Eucharystii. Niechaj ziemia i cała ludzkość staną się królestwem Twego Serca Eucharystycznego przez Niepokalane, uwielbiające Serce Najczystszej Matki. Łączę się z Tobą, Boski Czcicielu Ojca i Trójcy Najświętszej. Jesteś Głową swego ciała mistycznego, niewidzialną Głową Kościoła. Głową ludzkości odkupionej Twoją krwią. W łączności ze wszystkimi duszami, z niebem i ziemią, ofiarowuję Cię Ojcu w akcie nieustannej adoracji, oddawania chwały i uwielbienia Trójcy Świętej.
Ojcze Niebieski, przyjmij Jezusa, Syna Twego, w Eucharystii. Przyjmij złączoną z uwielbieniem Jezusa adorację Matki Bożej, a przez nią, Matkę dusz, przyjmij powszechną adorację Kościoła i ludzkości, adorację zgromadzeń zakonnych i moją adorację, adorację całego Dzieła.
Bądź pochwalona na wieki, Trójco Przenajświętsza, przez Jezusa Eucharystycznego! Bądź pochwalona przez wszystkie istoty ludzkie, wszystkie narody świata, wszystkie zakony, przez dobrych i przez złych. Bądź pochwalony i uwielbiony, Ojcze wszechmocny, Stworzycielu nieba i ziemi, świata widzialnego i niewidzialnego. Bądź uwielbiony, Jezu, Słowo wcielone, Synu Ojca Przedwiecznego, Zbawicielu świata. Bądź pochwalony, Duchu Święty, Miłości Ojca i Syna, Uświęcicielu dusz! Bądź pochwalona, Trójco Święta, jedyny Boże, niestworzony i nieskończony. Oddaję Ci chwałę i uwielbiam Cię, Eucharystio. Trwam w Twojej obecności jak lampka na ołtarzu i wielbię Cię otwartym i pokornym sercem. Kontempluję Cię ukrytego w Sakramencie Miłości, Tajemnico Wcielenia i Odkupienia.
Boże wieczny, naucz mnie oddawać Ci chwałę mymi słowami i moim milczeniem, śpiewem i aktami uwielbienia, wszystkim, co mówię, i wszystkim, czym żyję w samotności i w całkowitym oddaniu.
Zbyt mała jestem, aby zrozumieć całe znaczenie tego oddawania Ci chwały. Dlatego biegnę do Twej nieskończonej dobroci i błagam: uczyń mnie, moje życie, Kościół, wszystkie zgromadzenia adorujące i ich członków – czcicielami Twojej wieczystej chwały. Tylko wówczas będziemy tym, czym chcesz nas mieć wokół Eucharystii i u stóp Twego ołtarza, będziemy ofiarami miłości złożonymi na Twoją chwałę.
Matko Boża, całkowicie powierzam się Tobie. Proszę Cię, uczyń ze mnie serce adorujące według przebitego Serca Jezusa i Twego Serca. Niech cała moja istota oddaje zawsze chwałę Bogu wraz z Tobą, z Kościołem, ze wszystkimi kapłanami i zakonnikami, ze wszystkimi wiernymi Kościoła, niechaj śpiewa:
„Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli!
Chwalimy Cię, błogosławimy Cię, wielbimy Cię, wysławiamy Cię,
dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja”. (cdn.)
Tłum. Anna Jasielska, oprac. Katarzyna Czarnecka
Informacja: Redakcja „Miłujcie się!” otrzymała od wizjonerki prawa autorskie. Tym samym przedruki tekstu orędzia przez inne wydawnictwa są nielegalne.
