Autor: ks. Mieczysław Piotrowski TChr,
MiÅ‚ujcie siÄ™! 1/2008 → Temat numeru
W sobotÄ™ 19 kwietnia ciaÅ‚o Bernadetty zamkniÄ™to w ocynkowanej i opieczÄ™towanej dÄ™bowej trumnie, którÄ… zÅ‚ożono do grobu w klasztornym ogrodzie. Od tamtego czasu ciaÅ‚o Å›w. Bernadetty, wbrew wszelkim prawom natury, w ogóle nie ulega procesowi rozkÅ‚adu i do dzisiejszego dnia zachowuje zadziwiajÄ…cÄ… Å›wieżość i piÄ™kno.
Bernadetta Soubirous wstÄ…piÅ‚a do klasztoru sióstr w Nevers w 1866 roku i przebywaÅ‚a tam aż do swojej Å›mierci 16 kwietnia 1879 roku. W sobotÄ™ 19 kwietnia ciaÅ‚o Bernadetty zamkniÄ™to w ocynkowanej i opieczÄ™towanej dÄ™bowej trumnie, którÄ… zÅ‚ożono do grobu w klasztornym ogrodzie. Od tamtego czasu ciaÅ‚o Å›w. Bernadetty, wbrew wszelkim prawom natury, w ogóle nie ulega procesowi rozkÅ‚adu – zarówno zewnÄ™trznego, jak i wewnÄ™trznego – zachowujÄ…c do dziÅ› dnia zadziwiajÄ…cÄ… Å›wieżość i piÄ™kno. Pielgrzymi przybywajÄ…cy do kaplicy klasztoru Saint-Gildard w Nevers widzÄ… nienaruszone ciaÅ‚o Å›w. Bernadetty Soubirous ubrane w strój zakonny. Kobieta sprawia wrażenie, że Å›pi. Wielu pyta: „Czy to jest naprawdÄ™ ona? Czy rzeczywiÅ›cie jej ciaÅ‚o nie ulegÅ‚o rozkÅ‚adowi?”. SÄ… to pytania, na które spróbujemy odpowiedzieć.
Proces informacyjny Bernadetty na szczeblu diecezjalnym zakoÅ„czyÅ‚ siÄ™ jesieniÄ… 1909 r. WedÅ‚ug obowiÄ…zujÄ…cych przepisów koÅ›cielnych trzeba byÅ‚o dokonać tak zwanego kanonicznego rozpoznania ciaÅ‚a zmarÅ‚ej, które miaÅ‚o miejsce 22 wrzeÅ›nia 1909 r. Oficjalna, szczegóÅ‚owa relacja z pierwszej ekshumacji znajduje siÄ™ w archiwum klasztoru Saint-Gildard. Czytamy w niej, że o godz. 8.30 rano otwarto grób w obecnoÅ›ci biskupa Gautheya z Nevers oraz czÅ‚onków trybunaÅ‚u diecezjalnego. Po zdjÄ™ciu wieka trumny ukazaÅ‚ siÄ™ zdumiewajÄ…cy widok idealnie zachowanego ciaÅ‚a Bernadetty. Z jej twarzy promieniowaÅ‚o dziewicze piÄ™kno, oczy miaÅ‚a zamkniÄ™te, tak jakby byÅ‚a pogrążona w spokojnym Å›nie, a usta nieco rozchylone. GÅ‚owa jej byÅ‚a lekko przechylona na lewo, rÄ™ce zÅ‚ożone na piersi i owiniÄ™te mocno pordzewiaÅ‚ym różaÅ„cem; skóra jej, pod którÄ… byÅ‚o widać zarys żyÅ‚, w idealnym stanie przylegaÅ‚a do mięśni; również paznokcie u jej dÅ‚oni i stóp byÅ‚y w doskonaÅ‚ym stanie.
SzczegóÅ‚owe oglÄ™dziny zwÅ‚ok przeprowadzili dwaj lekarze. Po zdjÄ™ciu habitu caÅ‚e ciaÅ‚o Bernadetty prezentowaÅ‚o siÄ™ jak żywe, byÅ‚o elastyczne i integralne w każdej swojej części. Po badaniach zostaÅ‚ spisany protokóÅ‚ z podpisami lekarzy i Å›wiadków. Siostry umyÅ‚y i ubraÅ‚y ciaÅ‚o Bernadetty w nowy habit, a nastÄ™pnie wÅ‚ożyÅ‚y je do nowej, podwójnej trumny, która zostaÅ‚a zamkniÄ™ta, opieczÄ™towana i zÅ‚ożona ponownie w tym samym grobie.
Z naukowego punktu widzenia fakt doskonaÅ‚ego zachowania siÄ™ zwÅ‚ok Bernadetty po 30 latach ich przebywania w grobie nasyconym wilgociÄ… – co powinno sprzyjać ich szybkiemu rozkÅ‚adowi, tym bardziej że za życia byÅ‚y dotkniÄ™te wieloma chorobami – jest zjawiskiem nadzwyczajnym i niewytÅ‚umaczalnym.
Drugie rozpoznanie ciaÅ‚a Bernadetty odbyÅ‚o siÄ™ 3 kwietnia 1919 r. – w obecnoÅ›ci biskupa Nevers, komisarza policji, reprezentantów rady miejskiej oraz czÅ‚onków trybunaÅ‚u diecezjalnego. Rozpoznania tego dokonano bardzo podobnie jak 10 lat wczeÅ›niej – z tÄ… tylko różnicÄ…, że każdy z dwóch lekarzy, Talon i Comte, redagowaÅ‚ swój raport oddzielnie i bez wzajemnej konsultacji. Oba te sprawozdania caÅ‚kowicie siÄ™ zgadzajÄ… ze sobÄ…, a także z raportem medycznym sprzed 10 lat, sporzÄ…dzonym przez lekarzy Davida i Jordana.
W 1923 r. papież Pius XI ogÅ‚osiÅ‚ heroiczność cnót Bernadetty Soubirous i w ten sposób otwarÅ‚a siÄ™ droga do jej beatyfikacji. Konieczne byÅ‚o trzecie i ostatnie rozpoznanie ciaÅ‚a, którego dokonano 18 kwietnia 1925 r., czyli po 46 latach i dwóch dniach od Å›mierci Bernadetty. Byli wówczas obecni: biskup Nevers, komisarz policji, mer miasta oraz komisja lekarska. Po zÅ‚ożeniu wymaganej przysiÄ™gi trumnÄ™ przeniesiono i otwarto w kaplicy Å›w. Heleny. Ku zdumieniu wszystkich zebranych ciaÅ‚o Bernadetty byÅ‚o zachowane w idealnym stanie! Zacytujmy w tym miejscu fragment koÅ„cowego sprawozdania napisanego przez przewodniczÄ…cego komisji lekarskiej, dra Comte’a: „(...) ciaÅ‚o Czcigodnej byÅ‚o nietkniÄ™te (nienaruszone), (...) w ogóle nie ulegÅ‚o procesom gnicia i rozkÅ‚adu, które sÄ… czymÅ› normalnym po tak dÅ‚ugim pobycie w grobie wykopanym w ziemi (...)”. Doktor Comte opublikowaÅ‚ nastÄ™pnie artykuÅ‚ w czasopiÅ›mie naukowym, w którym podaÅ‚ wiÄ™cej medycznych szczegóÅ‚ów: „To, co mnie podczas badaÅ„ ciaÅ‚a zadziwiÅ‚o, to doskonale zachowany szkielet, wszystkie wiÄ…zania, skóra, a także elastyczność i jÄ™drność mięśni (...). To, co mnie przede wszystkim wprowadziÅ‚o w prawdziwe osÅ‚upienie, to stan wÄ…troby, po 46 latach od Å›mierci. Ten organ, tak przecież kruchy i delikatny, powinien bardzo szybko ulec rozpadowi albo zwapnieniu i stać siÄ™ twardy. Tymczasem przecinajÄ…c go w celu pobrania relikwii, odkryÅ‚em, że ma konsystencjÄ™ elastycznÄ…, normalnÄ…. Natychmiast pokazaÅ‚em to swym asystentom, mówiÄ…c im, że ten fakt nie wydaje siÄ™ być porzÄ…dku naturalnego”.
Na relikwie pobrano fragmenty wÄ…troby, miÄ™sieÅ„ oraz dwa żebra. CiaÅ‚o Bernadetty pozostaÅ‚o w kaplicy Å›w. Heleny, którÄ… zapieczÄ™towano do czasu beatyfikacji, dokonanej przez Piusa XI 14 czerwca 1925 roku. W dniu 18 lipca 1925 r. umieszczono je w przezroczystym sarkofagu, który postawiono w kaplicy klasztornej, po prawej stronie gÅ‚ównego oÅ‚tarza. Kanonizacja bÅ‚. Bernadetty odbyÅ‚a siÄ™ w 1933 roku w Watykanie.
Jeżeli kiedykolwiek bÄ™dziesz na pielgrzymce w Lourdes i Nevers, pamiÄ™taj, że w szklanym sarkofagu znajduje siÄ™ cudownie zachowane, nietkniÄ™te procesem rozkÅ‚adu ciaÅ‚o Å›w. Bernadetty Soubirous. To jest ta sama twarz i te same oczy, które 18 razy oglÄ…daÅ‚y objawiajÄ…cÄ… siÄ™ MatkÄ™ Bożą w Lourdes; te same rÄ™ce, które w czasie objawieÅ„ przesuwaÅ‚y ziarenka różaÅ„ca i które odgrzebaÅ‚y w mulistej ziemi cudowne źródÅ‚o; te same wargi, które przekazaÅ‚y niedowierzajÄ…cemu proboszczowi imiÄ™ Maryi – Niepokalanie PoczÄ™ta; to samo czyste serce, które byÅ‚o zakochane w MiÅ‚oÅ›ci. Jak mwi Pismo Å›w.: „BÅ‚ogosÅ‚awieni czystego serca, albowiem oni Boga oglÄ…dać bÄ™dÄ…” (Mt 5, 8).
Nieustannie trwajÄ…cy cud zachowania ciaÅ‚a Å›w. Bernadetty w nienaruszonym stanie wzywa nas do nawrócenia, do przyjÄ™cia radosnej prawdy o tym, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych, a każdemu czÅ‚owiekowi do szczęścia konieczne jest przyjmowanie daru Jego miÅ‚osiernej miÅ‚oÅ›ci. Cudownie zachowane ciaÅ‚o Å›w. Bernadetty to również znak tego, że Å›mierć jest poczÄ…tkiem życia w wiecznoÅ›ci i że nasze ciaÅ‚a zmartwychwstanÄ… w dniu ostatecznym. PamiÄ™tajmy, że życie wieczne ofiaruje za darmo każdemu z nas Jezus Chrystus w Eucharystii: „Kto spożywa moje CiaÅ‚o i pije mojÄ… Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszÄ™ w dniu ostatecznym” (J 6, 54). ObyÅ›my nigdy nie zamykali siÄ™ na dar życia wiecznego przez takie życie, jakby Boga nie byÅ‚o, przez lekceważenie sakramentów pokuty i Eucharystii oraz zatwardziaÅ‚ość w grzechu. PamiÄ™tajmy o tym, co mówi Biblia: „Nie Å‚udźcie siÄ™: Bóg nie dozwoli z siebie szydzić. A co czÅ‚owiek sieje, to i żąć bÄ™dzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciaÅ‚a zbierze zagÅ‚adÄ™ [w chwili Å›mierci]; kto sieje w duchu, jako plon ducha zbierze życie wieczne” (Ga 6, 7-8).
Jeżeli żyjesz w ciemnoÅ›ci niewiary i grzechu, pamiÄ™taj, że zawsze masz szansÄ™ powrotu. Jeżeli powierzysz siÄ™ nieskoÅ„czonemu miÅ‚osierdziu Boga, wtedy w Twoim życiu dokona siÄ™ cud przebaczenia grzechów. „Aby uzyskać ten cud – mówi Pan Jezus – nie trzeba odprawiać dalekiej pielgrzymki, ani też skÅ‚adać jakichÅ› zewnÄ™trznych obrzÄ™dów, ale wystarczy przystÄ…pić z wiarÄ… do stóp zastÄ™pcy mojego i powiedzieć mu nÄ™dzÄ™ swojÄ…, a cud miÅ‚osierdzia Bożego okaże siÄ™ w caÅ‚ej peÅ‚ni. Choćby dusza byÅ‚a jak trup rozkÅ‚adajÄ…ca siÄ™ i choćby już po ludzku nie byÅ‚o wskrzeszenia i wszystko już stracone – nie tak jest po Bożemu: cud miÅ‚osierdzia Bożego wskrzesza tÄ™ duszÄ™ w caÅ‚ej peÅ‚ni. O biedni, którzy nie korzystacie z tego cudu miÅ‚osierdzia Bożego, na darmo bÄ™dziecie woÅ‚ać, ale bÄ™dzie już za późno” (Dzienniczek Å›w. Faustyny, 710).