Autor: ks. Mieczysław Piotrowski TChr,
MiÅ‚ujcie siÄ™! 5/2007 → Temat numeru
Niewidzialny, nieogarniony ludzkim rozumem Bóg najpeÅ‚niej objawiÅ‚ nam prawdÄ™ o sobie, stajÄ…c siÄ™ prawdziwym czÅ‚owiekiem w Å‚onie Maryi Dziewicy. UrodziÅ‚ siÄ™ jako bezbronne niemowlÄ™ w skrajnym ubóstwie betlejemskiej stajni. Prawdziwy Bóg (Syn Boży, druga Osoba Trójcy ÅšwiÄ™tej) staje siÄ™ prawdziwym czÅ‚owiekiem, czÅ‚onkiem rodziny ludzkiej, naszym bratem, aby uczynić nas „uczestnikami Boskiej natury” (2 P 1, 4). ÅšwiÄ™ty Tomasz z Akwinu pisze: „Jednorodzony Syn Boży, chcÄ…c uczynić nas uczestnikami swego Bóstwa, przyjÄ…Å‚ naszÄ… naturÄ™, aby stawszy siÄ™ czÅ‚owiekiem, uczynić ludzi bogami”.
Prawda o Bożym Narodzeniu mówi nam, że to sam Bóg bierze na siebie grzechy wszystkich ludzi, że to sam Bóg doÅ›wiadcza strasznego cierpienia spowodowanego przez nasze grzechy oraz dramatu prawdziwej ludzkiej Å›mierci. Wszystko to Chrystus czyni z bezinteresownej miÅ‚oÅ›ci do nas, aby przez swojÄ… Å›mierć i Zmartwychwstanie definitywnie zgÅ‚adzić wszystkie nasze grzechy, wyzwolić nas z niewoli szatana i dać nam życie wieczne. Taka jest prawda o tajemnicy Bożego Narodzenia. Bóg staje siÄ™ czÅ‚owiekiem, aby „zjednoczyć siÄ™ jakoÅ› z każdym czÅ‚owiekiem” (Gaudium et spes, 22) i być razem z nami w każdej sytuacji naszego życia, a szczególnie w cierpieniu i Å›mierci. Prawda o Bożym Narodzeniu mówi nam również o nieskoÅ„czonej godnoÅ›ci i wartoÅ›ci każdego czÅ‚owieka. To dziÄ™ki Chrystusowi wszyscy ludzie od momentu poczÄ™cia aż do naturalnej Å›mierci – niezależnie od swego stopnia Å›wiadomoÅ›ci, wieku i stanu zdrowia – majÄ… takÄ… samÄ… godność i takie samo prawo do życia, szacunku i miÅ‚oÅ›ci. Ta radosna prawda o Bogu i godnoÅ›ci czÅ‚owieka może stać siÄ™ naszym udziaÅ‚em tylko przez codzienny trud życia wiarÄ…. Nie ma innej drogi do peÅ‚ni szczęścia w niebie, jak tylko wiara w Chrystusa. Ewangelie nie pozostawiajÄ… zÅ‚udzeÅ„: „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaÅ› nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży” (J 3, 36); „Kto wierzy w Niego, nie podlega potÄ™pieniu; a kto nie wierzy, już zostaÅ‚ potÄ™piony, bo nie uwierzyÅ‚ w imiÄ™ Jednorodzonego Syna Bożego” (J 3, 18).
Po swojej mÄ™ce, Å›mierci, Zmartwychwstaniu i WniebowstÄ…pieniu Jezus Chrystus zakoÅ„czyÅ‚ widzialnÄ… obecność na ziemi i staÅ‚ siÄ™ obecny w nowy, boski, niewidzialny sposób w swoim KoÅ›ciele. Pan Jezus nieustannie apeluje do naszych sumieÅ„, abyÅ›my uwierzyli w Niego i nawiÄ…zali z Nim osobisty kontakt przez codziennÄ…, wytrwaÅ‚Ä… modlitwÄ™ oraz sakramenty pokuty i Eucharystii. Dla ludzi niewierzÄ…cych, wÄ…tpiÄ…cych, zagubionych Jezus Chrystus zostawiÅ‚ nadzwyczajne znaki wzywajÄ…ce do wiary i nawrócenia. SpoÅ›ród nich trzeba wymienić pÅ‚ótno grobowe, w które zostaÅ‚o zawiniÄ™te Jego ciaÅ‚o po Å›mierci i na którym znajduje siÄ™ trójwymiarowe odbicie caÅ‚ego ciaÅ‚a w fotograficznym negatywie, a także odkrywanÄ… w ostatnich latach przez naukowców niezwykÅ‚Ä… relikwiÄ™ Zmartwychwstania – ChustÄ™ z Manoppello, na której widnieje odbicie twarzy zmartwychwstajÄ…cego Chrystusa. Nadzwyczajnymi znakami wzywajÄ…cymi do nawrócenia sÄ… również objawienia Matki Bożej w Lourdes, Fatimie i innych miejscach na kuli ziemskiej, a także życie Å›wiÄ™tych, mistyków, stygmatyków oraz różnego rodzaju cudowne uzdrowienia i nawrócenia, których Jezus nieustannie dokonuje poprzez wstawiennictwo Matki Bożej i Å›wiÄ™tych.