Autor: św. Charbel Makhlouf,
MiÅ‚ujcie siÄ™! 2/2007 → Temat numeru
Istnieje Bóg i Jego królestwo. Każdy czÅ‚owiek jest powoÅ‚any, aby w nim uczestniczyć przez zjednoczenie siÄ™ w miÅ‚oÅ›ci z Bogiem. Jest tylko jedna droga, która tam prowadzi, a jest niÄ… Jezus Chrystus, najprawdziwszy Bóg, który staÅ‚ siÄ™ najprawdziwszym czÅ‚owiekiem. Ta droga dojrzewania do miÅ‚oÅ›ci jest trudnÄ… duchowÄ… wspinaczkÄ…. PowinniÅ›my wzajemnie siÄ™ kochać miÅ‚oÅ›ciÄ… bezinteresownÄ…, bezwarunkowÄ… i nieograniczonÄ…. Aby dojrzewać do takiej miÅ‚oÅ›ci, trzeba nieustannie czerpać z jej ŹródÅ‚a, którym jest Jezus Chrystus. Z tego jedynego ŹródÅ‚a mogÄ… czerpać wszyscy bez wyjÄ…tku – przez codziennÄ…, wytrwaÅ‚Ä… modlitwÄ™ oraz sakramenty pokuty i Eucharystii.
Tylko Jezus może uwolnić czÅ‚owieka od wszystkich grzechów, problemów i zmartwieÅ„. On bardzo cierpi, gdy czÅ‚owiek odkupiony Jego krwiÄ… upada w grzechu. Bóg pragnie, abyÅ›my byli wolni i szczęśliwi. Ludzie jednak szukajÄ… szczęścia tam, gdzie go nigdy nie znajdÄ…, a wiÄ™c na ziemi, w dobrach materialnych lub w innych ludziach. PeÅ‚niÄ™ szczęścia można odnaleźć tylko przez zjednoczenie siÄ™ w miÅ‚oÅ›ci z Chrystusem.
W chwili Å›mierci grzesznik najbardziej bÄ™dzie siÄ™ obawiaÅ‚ swego braku odpowiedzi na nieskoÅ„czonÄ… miÅ‚ość Boga i bÄ™dzie to opÅ‚akiwaÅ‚. Każdy czÅ‚owiek, który nie kocha, gdyż przez grzechy zniszczyÅ‚ w sobie zdolność do miÅ‚oÅ›ci, jest w stanie Å›mierci ducha, ponieważ dobrowolnie zerwaÅ‚ wiÄ™zy życia i miÅ‚oÅ›ci, które jednoczyÅ‚y go z Bogiem. MiÅ‚ość jest jedynym skarbem, który możecie zgromadzić w ciÄ…gu ziemskiego życia i który bÄ™dzie trwaÅ‚ na wieki. Wszystkie bogactwa materialne, sÅ‚awa, wÅ‚adza, pozycja spoÅ‚eczna i najróżniejsze sukcesy wraz ze Å›mierciÄ… pozostanÄ… na tym Å›wiecie. W chwili Å›mierci bÄ™dzie siÄ™ liczyÅ‚a tylko miÅ‚ość. Kto stanie przed Bogiem bez miÅ‚oÅ›ci, bÄ™dzie musiaÅ‚ ponieść wszystkie konsekwencje swoich grzesznych wyborów i egoistycznego postÄ™powania. To bÄ™dzie straszne doÅ›wiadczenie prawdziwej Å›mierci ducha, zmarnowania caÅ‚ego życia. MiÅ‚ość powinna królować w Waszych sercach, a pokora w Waszych umysÅ‚ach. Arogancja zawsze prowadzi do grzechu, a brak przebaczenia i nienawiść – do potÄ™pienia wiecznego. Módlcie siÄ™ i nawracajcie.
Módlcie siÄ™ z gÅ‚Ä™bi serca, a Bóg Was wysÅ‚ucha. Otwórzcie dla Chrystusa bramy Waszych serc, aby mógÅ‚ On tam zamieszkać i obdarzyć Was pokojem. PamiÄ™tajcie: módlcie siÄ™ sercem, szczerze i z ufnoÅ›ciÄ…, a nie tylko wargami. Szybciej do Boga dotrze dźwiÄ™k rechotu żab aniżeli puste sÅ‚owa, które nie pÅ‚ynÄ… z serca czÅ‚owieka. Na modlitwie wsÅ‚uchujcie siÄ™ w gÅ‚os Boga. Niestety, niewielu jest takich, którzy sÅ‚uchajÄ… i rozumiejÄ…, jeszcze mniej takich, którzy sÅ‚uchajÄ…c, rozumiejÄ… i wprowadzajÄ… w życie. WsÅ‚uchujcie siÄ™ wiÄ™c w to, co nieustannie i w różnoraki sposób mówi do Was Bóg, starajÄ…c siÄ™ zrozumieć i do koÅ„ca wypeÅ‚nić Jego Å›wiÄ™tÄ… wolÄ™.
Każdy czÅ‚owiek jest jakby lampÄ… Boga. Jego zadaniem jest rozÅ›wietlanie ciemnoÅ›ci w Å›wiecie. Pan Bóg stworzyÅ‚ każdÄ… lampÄ™ z jasnym i przezroczystym szkÅ‚em, aby umożliwić Å›wiatÅ‚u przenikanie i oÅ›wiecanie ciemnoÅ›ci Å›wiata. Ludzie jednak zapominajÄ… o Å›wietle, a dbajÄ… tylko o szkÅ‚o. Tak je kolorujÄ… i dekorujÄ…, aż staje siÄ™ tak zaciemnione, że nie pozwala na przenikanie Å›wiatÅ‚a. I dlatego tak wielkie ciemnoÅ›ci panujÄ… w Å›wiecie. SzkÅ‚o Waszych lamp powinno na nowo stać siÄ™ przezroczyste, aby Wasze Å›wiatÅ‚o Å›wieciÅ‚o w Å›wiecie. Dlatego po każdym upadku natychmiast trzeba pójść do spowiedzi, aby zawsze trwać w stanie Å‚aski uÅ›wiÄ™cajÄ…cej.