Autor: redakcja,
MiÅ‚ujcie siÄ™! 5/2004 → Temat numeru
Pan Jezus w jednym zdaniu sformuÅ‚owaÅ‚ najważniejszy powód, dla którego On, Bóg, narodziÅ‚ siÄ™ z Maryi Dziewicy jako prawdziwy czÅ‚owiek: „Tak bowiem Bóg umiÅ‚owaÅ‚ Å›wiat, że Syna swego Jednorodzonego daÅ‚, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginÄ…Å‚, ale miaÅ‚ życie wieczne” (J 3, 16).
Nie jesteÅ›my samowystarczalni, potrzebujemy wybawienia od różnorodnego zÅ‚a, które nieustannie nam zagraża: chorób, kataklizmów, cierpienia, a w szczególnoÅ›ci od grzechu i Å›mierci. Tylko od Boga możemy otrzymać dar zbawienia i życia wiecznego. Jezus przychodzi po to, aby nas wybawić od grzechu, Å›mierci i przez miÅ‚ość zjednoczyć ze sobÄ…, uczynić nas uczestnikami swojej Boskiej natury.
Boże Narodzenie jest najpeÅ‚niejszym Objawieniem siÄ™ Boga w Trójcy Jedynego. Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg, przyszedÅ‚ do nas jako prawdziwy czÅ‚owiek, gdyż tylko w ten sposób mógÅ‚ wziąć na siebie grzechy wszystkich ludzi, które doprowadziÅ‚y Go do mÄ™ki i Å›mierci na krzyżu. W Å›mierci i Zmartwychwstaniu Jezus definitywnie przezwyciężyÅ‚ wszelkie zÅ‚o, Å›mierć, szatana, zgÅ‚adziÅ‚ wszystkie grzechy, otwierajÄ…c przed każdym czÅ‚owiekiem możliwość życia wiecznego. Prawdziwy Bóg staje siÄ™ prawdziwym czÅ‚owiekiem i przychodzi, aby ogarnąć każdÄ… i każdego z nas miÅ‚oÅ›ciÄ…, aby wyzwolić nas z niewoli grzechu i Å›mierci. Co wiÄ™cej, stajÄ…c siÄ™ prawdziwym czÅ‚owiekiem, jednoczy siÄ™ jakoÅ› z każdym czÅ‚owiekiem (Gaudium et spes, 22). DziÄ™ki temu każdy czÅ‚owiek, od momentu poczÄ™cia w Å‚onie matki aż do naturalnej Å›mierci, ma nieskoÅ„czonÄ… godność i wartość oraz prawo do życia i wolnoÅ›ci sumienia. Tak wiÄ™c o godnoÅ›ci i wartoÅ›ci czÅ‚owieka nie decyduje iloraz inteligencji, pochodzenie, pozycja spoÅ‚eczna, wysokość konta bankowego czy narodowość, ale czÅ‚owieczeÅ„stwo, z którym utożsamia siÄ™ Chrystus. Respektowanie prawdy o nieskoÅ„czonej godnoÅ›ci i wartoÅ›ci każdego bez wyjÄ…tku czÅ‚owieka oraz jego praw do wolnoÅ›ci sumienia i życia, od momentu poczÄ™cia aż do naturalnej Å›mierci, jest fundamentem demokratycznego Å‚adu oraz wolnoÅ›ci i sprawiedliwoÅ›ci spoÅ‚ecznej. To jest najbardziej optymistyczna prawda o czÅ‚owieku, którÄ… objawia nam Bóg w Å›wiÄ™tÄ… noc Bożego Narodzenia. Jej ignorowanie zawsze prowadzi do najwiÄ™kszych tragedii, a spoÅ‚eczność ludzkÄ… do strasznych form totalitaryzmu.
ÅšwiÄ™ta Edyta Stein pisze: „A SÅ‚owo staÅ‚o siÄ™ CiaÅ‚em – to jest prawda o stajence betlejemskiej, ale urzeczywistnia siÄ™ ona pod innÄ… jeszcze postaciÄ…. „Kto spożywa moje CiaÅ‚o i pije mojÄ… Krew, ma życie wieczne” (J 6, 54). Zbawiciel wie, że jesteÅ›my i pozostaniemy ludźmi sÅ‚abymi, zmuszonymi do codziennej walki z wÅ‚asnÄ… niedoskonaÅ‚oÅ›ciÄ…, dlatego ofiaruje nam pomoc prawdziwie BoskÄ…. Jak nasze ciaÅ‚o ziemskie potrzebuje chleba powszedniego, tak życie Boże w nas domaga siÄ™ również pokarmu. „Jam jest Chleb, który z nieba zstÄ…piÅ‚” (J 6, 41). Kto Go przyjmuje jako swój chleb codzienny, w tym wypeÅ‚nia siÄ™ tajemnica Bożego Narodzenia, cud sÅ‚owa Bożego, które staje siÄ™ ciaÅ‚em.
PrzygotowujÄ…c siÄ™ na spotkanie z DzieciÄ…tkiem Jezus w Å›wiÄ™tÄ… noc Bożego Narodzenia, módlmy siÄ™ razem ze Å›w. o. Pio: „O, NajÅ›wiÄ™tszy Duchu, porusz moje serce, aby mogÅ‚o wielbić i kochać, obdarz Å›wiatÅ‚em mój umysÅ‚, aby mógÅ‚ kontemplować subtelność wielkiej tajemnicy miÅ‚oÅ›ci Boga, który staÅ‚ siÄ™ dzieciÄ™ciem, rozpal ogieÅ„ mojej woli, abym nim mógÅ‚ ogrzać Tego, który caÅ‚y drżący leży dla mnie na sianie. Matko moja, Maryjo, wprowadź mnie do groty betlejemskiej i spraw, bym siÄ™ zagÅ‚Ä™biÅ‚ w kontemplacji nad tym wielkim i doniosÅ‚ym wydarzeniem, które dokonaÅ‚o siÄ™ w milczeniu tej najdÅ‚uższej i najpiÄ™kniejszej nocy, jakiej dotÄ…d Å›wiat nie oglÄ…daÅ‚. (…)
Ileż to razy Tego, który pukaÅ‚ do mego serca, aby w nim objąć rzÄ…dy jako król miÅ‚oÅ›ci, odrzucaÅ‚em, ulegajÄ…c najniższym sÅ‚aboÅ›ciom? O, jakże to wielki wstyd dla mnie!
Jezu, zawsze bogaty w miÅ‚osierdzie! Przebacz mi! Przyjdź, by siÄ™ ponownie narodzić w mej duszy i pozostać w niej na zawsze! (…) NapeÅ‚nij najżarliwszÄ… miÅ‚oÅ›ciÄ… moje oziÄ™bÅ‚e serce. Zapal we mnie ów ogieÅ„, który przyniosÅ‚eÅ› na ziemiÄ™, gdy na niÄ… przyszedÅ‚eÅ›, abym nim spalony, ofiarowaÅ‚ siebie na oÅ‚tarzu Twej miÅ‚oÅ›ci, jako ofiara miÅ‚oÅ›ci, abyÅ› mógÅ‚ królować w moim sercu oraz w sercach wszystkich, aby we wszystkim i przez wszystko mogÅ‚a brzmieć jedna jedyna pieśń chwaÅ‚y, bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwo, dziÄ™kczynienie dla Ciebie z miÅ‚oÅ›ci, którÄ… objawiÅ‚eÅ› w tej tajemnicy Twojej dobroci” (Ep IV, ss. 867-869).