Autor: redakcja,
MiÅ‚ujcie siÄ™! 5/2004 → Temat numeru
Nie można przystÄ™pować do Komunii Å›w. w stanie grzechu ciężkiego. PrzyjÄ™cie Komunii Å›w. jest najintymniejszym spotkaniem z osobÄ… ZmartwychwstaÅ‚ego Jezusa, który pragnie nas uzdrawiać na duszy i na ciele, obdarowujÄ…c nas duchowymi darami. Ze strony czÅ‚owieka musi być odpowiednie przygotowanie i dyspozycja.
Pan Jezus skarżyÅ‚ siÄ™ Å›w. Faustynie: „Kiedy przychodzÄ™ w Komunii Å›wiÄ™tej do serca ludzkiego, mam rÄ™ce peÅ‚ne Å‚ask wszelkich i pragnÄ™ je oddać duszy, ale dusze nawet nie zwracajÄ… uwagi na Mnie, pozostawiajÄ… Mnie samego, a zajmujÄ… siÄ™ czymÅ› innym. O jak mi smutno, że dusze nie poznaÅ‚y miÅ‚oÅ›ci. ObchodzÄ… siÄ™ ze MnÄ… jak z czymÅ› martwym” (Dz. 1385). Przede wszystkim nie można przyjmować Komunii Å›w. w stanie grzechu ciężkiego. ÅšwiÄ™ta PaweÅ‚ ostrzega: „Niech przeto czÅ‚owiek baczy na siebie samego, spożywajÄ…c ten chleb i pijÄ…c z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije, nie zważajÄ…c na CiaÅ‚o [PaÅ„skie], wyrok sobie spożywa i pije. Dlatego to wÅ‚aÅ›nie wielu wÅ›ród was sÅ‚abych i chorych i wielu też umarÅ‚o” (1 Kor 11, 28-30). Ojciec Å›w. Jan PaweÅ‚ II w encyklice o Eucharystii jasno stwierdza: „Åšw. Jan Chryzostom z caÅ‚Ä… mocÄ… swojej elokwencji nawoÅ‚ywaÅ‚ wiernych: »Również ja podnoszÄ™ gÅ‚os, proszÄ™, bÅ‚agam i zaklinam, aby nie zbliżać siÄ™ do tego Å›wiÄ™tego StoÅ‚u z nieczystym i skażonym sumieniem. Takie przystÄ™powanie, nawet jeÅ›li tysiÄ…c razy dotykamy CiaÅ‚a Pana, nigdy nie bÄ™dzie mogÅ‚o siÄ™ nazywać komuniÄ…, lecz wyrokiem, niepokojem i powiÄ™kszeniem kary«. IdÄ…c po tej linii, sÅ‚usznie stwierdza Katechizm KoÅ›cioÅ‚a Katolickiego: »JeÅ›li ktoÅ› ma Å›wiadomość grzechu ciężkiego, przed przyjÄ™ciem Komunii powinien przystÄ…pić do sakramentu Pojednania«. PragnÄ™ zatem przypomnieć, że obowiÄ…zuje i zawsze bÄ™dzie miaÅ‚a moc prawnÄ… w KoÅ›ciele norma, jakÄ… Sobór Trydencki skonkretyzowaÅ‚ surowe napomnienie apostoÅ‚a PawÅ‚a, potwierdzajÄ…c, że w celu godnego przyjÄ™cia Eucharystii »ci, którzy Å›wiadomi sÄ… ciężkiego grzechu, jakkolwiek sÄ…dziliby, że za niego żaÅ‚ujÄ…, o ile mogÄ… mieć spowiednika, powinni najpierw odbyć sakramentalnÄ… spowiedź«. Sakramenty Eucharystii i Pojednania sÄ… ze sobÄ… Å›ciÅ›le zwiÄ…zane. JeÅ›li Eucharystia w sposób sakramentalny uobecnia odkupieÅ„czÄ… OfiarÄ™ Krzyża, oznacza to, iż wynika z niej nieustanna potrzeba nawrócenia, osobistej odpowiedzi na wezwanie, jakie Å›w. PaweÅ‚ skierowaÅ‚ do chrzeÅ›cijan w Koryncie: »W imiÄ™ Chrystusa prosimy: pojednajcie siÄ™ z Bogiem!« (2 Kor 5, 20). Jeżeli wiÄ™c chrzeÅ›cijanin ma na sumieniu brzemiÄ™ grzechu ciężkiego, to aby mógÅ‚ mieć peÅ‚ny udziaÅ‚ w Ofierze Eucharystycznej, obowiÄ…zkowÄ… staje siÄ™ droga pokuty, poprzez sakrament Pojednania. Oceny stanu Å‚aski dokonuje oczywiÅ›cie on sam, gdyż dotyczy ona sumienia. Jednak w przypadkach zachowania, które na forum zewnÄ™trznym, w sposób poważny, oczywisty i staÅ‚y jest przeciwne normom moralnym, KoÅ›cióÅ‚, w duszpasterskiej trosce o prawidÅ‚owy porzÄ…dek we wspólnocie oraz o szacunek dla sakramentu, nie może wzbraniać siÄ™ przed podejmowaniem odpowiednich kroków. W sytuacji jawnego braku dyspozycji moralnej winien stosować normÄ™ Kodeksu Prawa Kanonicznego mówiÄ…cÄ… o możliwoÅ›ci niedopuszczenia do Komunii eucharystycznej tych, którzy »trwajÄ… z uporem w jawnym grzechu ciężkim«” (Ecclesia de Eucharistia, 36-37).